Identyfikacja oprawy: Różnice pomiędzy wersjami
(→Identyfikacja oprawy) |
(→Zobacz też) |
||
| (Nie pokazano 2 wersji utworzonych przez jednego użytkownika) | |||
| Linia 2: | Linia 2: | ||
(atrybucja) (fr. identification des reliures) | (atrybucja) (fr. identification des reliures) | ||
| − | Fundamentalne wyzwanie stojące przed tegumentologami i bibliotekarzami w praktyce badawczej i inwentaryzatorskiej (zob.opis oprawy). Obejmuje w pierwszej kolejności i. materiałów oraz technik użytych do wykonania i dekoracji oprawy. Równie istotne jest możliwie precyzyjne określenie czasu i miejsca powstania dzieła (kraj, ośrodek miejski bądź pozamiejski – głównie klasztorny) oraz atrybucja czyli ustalenie wykonawcy/producenta dzieła, rozumianego jako introligator lub wytwórnia. Trafna i. o. wymaga interdyscyplinarnej wiedzy i doświadczenia praktycznego w analizie oryginalnych artefaktów. Pierwsza z nich obejmuje głównie nauki humanistyczne, jak historia polityczna i gospodarcza, nauki pomocnicze historii (paleo- i neografia, heraldyka, genealogia) oraz szeroko rozumiana bibliologia (bibliotekoznawstwo, kodykologia, dzieje drukarstwa, papiernictwa). Ogromną rolę odgrywa też wiedza historyczno- artystyczna (zwłaszcza z zakresu ewolucji stylów, ikonografii świeckiej i religijnej, ornamentyki oraz materiałów i technik zdobniczych w różnych dziedzinach rzemiosła artystycznego), jak również specyficzny zakres wiedzy konserwatorskiej (np. materiałoznawstwo). Sprawne dokonywanie i. o., tak w wymiarze indywidualnym, jak i całego środowiska naukowo-bibliotekarskiego, stanowi punkt wyjścia dla odtworzenia historii introligatorstwa jako ważnej dziedziny rzemiosła artystycznego i dawnej produkcji przemysłowej. | + | Fundamentalne wyzwanie stojące przed tegumentologami i bibliotekarzami w praktyce badawczej i inwentaryzatorskiej (zob.opis oprawy, katalogowanie opraw). Obejmuje w pierwszej kolejności i. materiałów oraz technik użytych do wykonania i dekoracji oprawy. Równie istotne jest możliwie precyzyjne określenie czasu i miejsca powstania dzieła (kraj, ośrodek miejski bądź pozamiejski – głównie klasztorny) oraz atrybucja czyli ustalenie wykonawcy/producenta dzieła, rozumianego jako introligator lub wytwórnia. Trafna i. o. wymaga interdyscyplinarnej wiedzy i doświadczenia praktycznego w analizie oryginalnych artefaktów. Pierwsza z nich obejmuje głównie nauki humanistyczne, jak historia polityczna i gospodarcza, nauki pomocnicze historii (paleo- i neografia, heraldyka, genealogia) oraz szeroko rozumiana bibliologia (bibliotekoznawstwo, kodykologia, dzieje drukarstwa, papiernictwa). Ogromną rolę odgrywa też wiedza historyczno- artystyczna (zwłaszcza z zakresu ewolucji stylów, ikonografii świeckiej i religijnej, ornamentyki oraz materiałów i technik zdobniczych w różnych dziedzinach rzemiosła artystycznego), jak również specyficzny zakres wiedzy konserwatorskiej (np. materiałoznawstwo). Sprawne dokonywanie i. o., tak w wymiarze indywidualnym, jak i całego środowiska naukowo-bibliotekarskiego, stanowi punkt wyjścia dla odtworzenia historii introligatorstwa jako ważnej dziedziny rzemiosła artystycznego i dawnej produkcji przemysłowej. |
==Zobacz też== | ==Zobacz też== | ||
[[Indeks alfabetyczny]] <br> | [[Indeks alfabetyczny]] <br> | ||
| + | [[Bazy opraw]] <br> | ||
| + | [[Katalogowanie opraw]] <br> | ||
[[Opis oprawy ]] <br> | [[Opis oprawy ]] <br> | ||
| − | + | [[Przerysy opraw ]] <br> | |
| − | + | ||
| − | + | ||
| − | < | + | |
| − | + | ||
| − | + | ||
| − | + | ||
| − | + | ||
==Przypisy== | ==Przypisy== | ||
| − | # | + | # Goldschmith 1928, s. 3-13; |
| + | # Fischer, 1937, s. …; | ||
| + | # Birkenmajer 1951, s. 105-121; | ||
| + | # Schmidt-Künsemüller 1959, s. 329-335; | ||
| + | # Goldschmidt 1967, t. 1, s. 116-126; | ||
| + | # Schunke 1968, s. 522-529; | ||
| + | # Schunke 1977; | ||
| + | # Czekajewska-Jędrusik 1980, s. 69-90; | ||
| + | # Ottermann 1997, s. 325-331; | ||
| + | # von Rabenau 2005 II, s. 99-141; | ||
| + | # Foot 2004 s. 13-29; | ||
| + | # Wagner 2007, s. 109-118; | ||
| + | # Biały 2009, s. 119-136; | ||
| + | # Biały 2010, s. 160-176; | ||
| + | # Miller 2010; | ||
| + | # Karlak, Łabuz 2015, s. 327-343; | ||
| + | # Pronobis-Gajdzis 2015, s. 345-364; | ||
| + | # Chlebus 2015, s. 365-390; | ||
| + | # Chlebus 2016 III, s. 199-219. | ||
---- | ---- | ||
Autor: '''A.W.''' | Autor: '''A.W.''' | ||
Aktualna wersja na dzień 15:51, 15 kwi 2022
Identyfikacja oprawy
(atrybucja) (fr. identification des reliures)
Fundamentalne wyzwanie stojące przed tegumentologami i bibliotekarzami w praktyce badawczej i inwentaryzatorskiej (zob.opis oprawy, katalogowanie opraw). Obejmuje w pierwszej kolejności i. materiałów oraz technik użytych do wykonania i dekoracji oprawy. Równie istotne jest możliwie precyzyjne określenie czasu i miejsca powstania dzieła (kraj, ośrodek miejski bądź pozamiejski – głównie klasztorny) oraz atrybucja czyli ustalenie wykonawcy/producenta dzieła, rozumianego jako introligator lub wytwórnia. Trafna i. o. wymaga interdyscyplinarnej wiedzy i doświadczenia praktycznego w analizie oryginalnych artefaktów. Pierwsza z nich obejmuje głównie nauki humanistyczne, jak historia polityczna i gospodarcza, nauki pomocnicze historii (paleo- i neografia, heraldyka, genealogia) oraz szeroko rozumiana bibliologia (bibliotekoznawstwo, kodykologia, dzieje drukarstwa, papiernictwa). Ogromną rolę odgrywa też wiedza historyczno- artystyczna (zwłaszcza z zakresu ewolucji stylów, ikonografii świeckiej i religijnej, ornamentyki oraz materiałów i technik zdobniczych w różnych dziedzinach rzemiosła artystycznego), jak również specyficzny zakres wiedzy konserwatorskiej (np. materiałoznawstwo). Sprawne dokonywanie i. o., tak w wymiarze indywidualnym, jak i całego środowiska naukowo-bibliotekarskiego, stanowi punkt wyjścia dla odtworzenia historii introligatorstwa jako ważnej dziedziny rzemiosła artystycznego i dawnej produkcji przemysłowej.
Zobacz też
Indeks alfabetyczny
Bazy opraw
Katalogowanie opraw
Opis oprawy
Przerysy opraw
Przypisy
- Goldschmith 1928, s. 3-13;
- Fischer, 1937, s. …;
- Birkenmajer 1951, s. 105-121;
- Schmidt-Künsemüller 1959, s. 329-335;
- Goldschmidt 1967, t. 1, s. 116-126;
- Schunke 1968, s. 522-529;
- Schunke 1977;
- Czekajewska-Jędrusik 1980, s. 69-90;
- Ottermann 1997, s. 325-331;
- von Rabenau 2005 II, s. 99-141;
- Foot 2004 s. 13-29;
- Wagner 2007, s. 109-118;
- Biały 2009, s. 119-136;
- Biały 2010, s. 160-176;
- Miller 2010;
- Karlak, Łabuz 2015, s. 327-343;
- Pronobis-Gajdzis 2015, s. 345-364;
- Chlebus 2015, s. 365-390;
- Chlebus 2016 III, s. 199-219.
Autor: A.W.
