Donacyjne oprawy: Różnice pomiędzy wersjami

Z Leksykon oprawoznawczy
Skocz do: nawigacja, szukaj
(Grafika)
(Przypisy)
 
Linia 24: Linia 24:
 
# Geldner 1958, tabl. …;  
 
# Geldner 1958, tabl. …;  
 
# Kawecka-Gryczowa 1988, s. 36;  
 
# Kawecka-Gryczowa 1988, s. 36;  
# Komasara 1994, s. ;  
+
# Komasara 1994, s. 215-233;  
 
# Sidorowicz-Mulak 2015, s. 300-308;  
 
# Sidorowicz-Mulak 2015, s. 300-308;  
 
# Wagner 2016, s. 56, 96-98, 301 i in.;  
 
# Wagner 2016, s. 56, 96-98, 301 i in.;  

Aktualna wersja na dzień 19:14, 2 kwi 2022

Donacyjne oprawy

(właściwie: donacyjnych ksiąg oprawy; łac. dōnātiō – dar)

Oprawy ksiąg będących darem dla instytucji Kościoła, w szerszym znaczeniu: oprawy ksiąg stanowiących dar dla jakiejkolwiek instytucji lub osoby (najczęściej pełniącej oficjalną funkcję, np. król, prezydent, papież, biskup). Akt podarowania księgi, zwłaszcza jeśli miał miejsce w szczególnych okolicznościach (np. spotkanie dyplomatyczne) może odzwierciadlać się w treści i formie rękopisu bądź druku oraz w jego oprawie. W zależności od pozycji obdarowującego i obdarowywanego d. o. mogła mieć wykwintną formę (kosztowne materiały, skomplikowana technika wykonania, bogactwo dekoracji). Zwyczajowo d. o. oznaczone są też napisami lub/i znakami upamiętniającymi d. bądź bezpośrednio odnoszącym się do obdarowanego (superekslibris lub/i ekslibris donacyjny). Charakterystyczną cechą takich oznaczeń jest często ich unikatowość na tle tych, które stosował sam obdarowany. W XIX-pocz. XX w. niekiedy zawierają też medalionowy portret obdarowanej osoby. W Polsce najcenniejsze przykłady d. o. wiążą się z królami (np. kunsztowne dzieła rzymskie będące darami papieskimi dla Zygmunta III Wazy).

Zobacz też

Indeks alfabetyczny
Fundacyjne oprawy
Superekslibris

Grafika

Przypisy

  1. Schmidt 1923, tabl. 38;
  2. Geldner 1958, tabl. …;
  3. Kawecka-Gryczowa 1988, s. 36;
  4. Komasara 1994, s. 215-233;
  5. Sidorowicz-Mulak 2015, s. 300-308;
  6. Wagner 2016, s. 56, 96-98, 301 i in.;
  7. Paś 2017, s. 279-297.

Autor: A.W.