Meander: Różnice pomiędzy wersjami

Z Leksykon oprawoznawczy
Skocz do: nawigacja, szukaj
(Grafika)
(Meander)
 
(Nie pokazano 8 wersji utworzonych przez 4 użytkowników)
Linia 1: Linia 1:
 
==Meander==
 
==Meander==
 +
(także: à la grecque dekoracja) (ang. Greek key design; fr. à la grecque décoration, méandre, niem. Mäander)
 +
 +
Wywodzący się z ery prehistorycznej, lecz rozpowszechniony w antyku greckim, ornament pasowy w formie linii lub listwy załamującej się w regularnych odstępach pod kątem prostym. Na oprawach książkowych jego proste formy, wyciskane z tłoka, pojawiły się w romanizmie (2 poł. XII w.). Ponownie zaczął pojawiać się w obramieniach okładzin na oprawach późnorokokowych z 3-4 ćw. XVIII w., na których swą geometrycznością przełamuje wybujałą ornamentykę rocaille. Szczególną popularność, dla której podłożem była fascynacja sztuką grecką, zyskał w introligatorstwie klasycystycznym i empirowym. Był jednym z ulubionych ornamentów, którymi obramiano zwierciadło, występując samodzielnie lub w sąsiedztwie np. palmetowego ornamentu. Jego linearne i prostokątne formy chętnie łączono w krótkich, naprzemiennych odcinkach z elementami kolistymi (np. cekinowym ornamentem).
 +
 +
==Zobacz też==
 +
 +
[[Indeks alfabetyczny ]] <br>
 +
[[Cekinowy ornament]] <br>
 +
[[Empirowe oprawy]] <br>
 +
[[Etruski styl]] <br>
 +
[[Klasycystyczne oprawy]] <br>
 +
[[Palmetowy ornament]] <br>
 +
[[Rocaille]] <br>
 +
[[Rokokowe oprawy]] <br>
  
 
==Grafika==
 
==Grafika==
 
<gallery>
 
<gallery>
Plik:Meander 1.jpg
+
Plik:Meander, Meander w dekoracji oprawy romańskiej, 2 poł. XII w., wg SchmidtKünsemüller 1985.jpg | Meander w dekoracji oprawy romańskiej, 2 poł. XII w., wg SchmidtKünsemüller 1985
Plik:Meander 1b.jpg
+
Plik:Meander, Meander w dekoracji francuskiej oprawy klasycystyczne z 4 ćw. XVIII w., Biblioteca Nazionale Braidenese, Mediolan.jpg | Meander w dekoracji francuskiej oprawy klasycystyczne z 4 ćw. XVIII w., Biblioteca Nazionale Braidenese, Mediolan
Plik:Meander 2.jpg
+
Plik:Meander 1.jpg | Meander w dekoracji oprawy klasycystycznej, ok. 1800 r.
 +
Plik:Meander 1b.jpg | Meander w dekoracji oprawy klasycystycznej, kon. XVIII w.
 +
Plik:Meander, Różne wzory meandru stosowane w dekoracji opraw Jeana-Claude Bozeriana przed 1840 r., wg Culot 1979.jpg | Różne wzory meandru stosowane w dekoracji opraw Jeana-Claude Bozeriana przed 1840 r., wg Culot 1979
 +
Plik:Meander 2.jpg | Meander w dekoracji oprawy à la cathedrale, Francja, po 1824 r. 
 +
 
 +
</gallery>
 +
 
 +
==Przypisy==
 +
 
 +
# EWOK 1971, szp. 1499;
 +
# Devaux 1977, s. 200;
 +
# Culot 1979, tabl. tab. II/il. 19-22, XVI-XVII, XXII;
 +
# Schmidt-Künsemüller 1985, s. 244;
 +
# Mazal 1990, il. 254-255, 258-261, 264-265;
 +
# von Arnim 1992, nr kat./tabl. 120, 150-151;
 +
# Nixon, Foot 1992, tabl. kol. 9, tabl. cz.-b. 96, 99-100,
 +
# Fernández 1994, nr kat./il 41. 
 +
 
 +
----
 +
Autor: '''A.W.'''

Aktualna wersja na dzień 11:59, 11 lut 2022

Meander

(także: à la grecque dekoracja) (ang. Greek key design; fr. à la grecque décoration, méandre, niem. Mäander)

Wywodzący się z ery prehistorycznej, lecz rozpowszechniony w antyku greckim, ornament pasowy w formie linii lub listwy załamującej się w regularnych odstępach pod kątem prostym. Na oprawach książkowych jego proste formy, wyciskane z tłoka, pojawiły się w romanizmie (2 poł. XII w.). Ponownie zaczął pojawiać się w obramieniach okładzin na oprawach późnorokokowych z 3-4 ćw. XVIII w., na których swą geometrycznością przełamuje wybujałą ornamentykę rocaille. Szczególną popularność, dla której podłożem była fascynacja sztuką grecką, zyskał w introligatorstwie klasycystycznym i empirowym. Był jednym z ulubionych ornamentów, którymi obramiano zwierciadło, występując samodzielnie lub w sąsiedztwie np. palmetowego ornamentu. Jego linearne i prostokątne formy chętnie łączono w krótkich, naprzemiennych odcinkach z elementami kolistymi (np. cekinowym ornamentem).

Zobacz też

Indeks alfabetyczny
Cekinowy ornament
Empirowe oprawy
Etruski styl
Klasycystyczne oprawy
Palmetowy ornament
Rocaille
Rokokowe oprawy

Grafika

Przypisy

  1. EWOK 1971, szp. 1499;
  2. Devaux 1977, s. 200;
  3. Culot 1979, tabl. tab. II/il. 19-22, XVI-XVII, XXII;
  4. Schmidt-Künsemüller 1985, s. 244;
  5. Mazal 1990, il. 254-255, 258-261, 264-265;
  6. von Arnim 1992, nr kat./tabl. 120, 150-151;
  7. Nixon, Foot 1992, tabl. kol. 9, tabl. cz.-b. 96, 99-100,
  8. Fernández 1994, nr kat./il 41.

Autor: A.W.