Smok: Różnice pomiędzy wersjami

Z Leksykon oprawoznawczy
Skocz do: nawigacja, szukaj
m (Smok: uzupełn. term. ang.)
m (Smok: uzupełn. term. ang.)
 
(Nie pokazano 9 wersji utworzonych przez 3 użytkowników)
Linia 1: Linia 1:
 
==Smok==
 
==Smok==
(ang. dragon)
+
(ang. dragon, wyvern; fr. dragon; niem. Drache)
  
mityczne zwierzę obecne również w kulturze chrześcijańskiej. Motyw identyfikowany jako s. lub →bazyliszek ukazywano na oprawach romańskich z kon. XII – XIII w., za pomocą tłokach o kroplowym kształcie, najczęściej wedle schematu: wydłużona paszcza z czubem, skrzydło o zaznaczonych lotkach, noga z pazurami i długim, zagiętym/zakręconym, ogonem. Znane są nieliczne romańskie tłoki z parami s. w układzie antytetycznym. Na oprawach nacinanych z XIV-XV w. prezentowany obok innych, realnych i fantastycznych, zwierząt.  Popularny na gotyckich oprawach zdobionych tłokami (okrągłymi i czworobocznymi): jako czworonożne zwierzę o wydłużonym cielsku, z wielką, rozwartą paszczą (niekiedy z zaakcentowanym, zionącym z niej ogniem), pokaźnymi, błoniastymi skrzydłami i długim, zakręconym ogonem; w niektórych wizerunkach do szyi przywiązany ma łańcuch. Czasami ukazywany jako zwierzę dwunożne z długą szyją i grzebieniem na grzbiecie. Od 2 poł. XV w. pojawiał się też na radełkach oraz plakietowych oprawach niderlandzkich (wewnątrz wici roślinnych). Na gruncie polskim okrągłym tłokiem ze s. posługiwali się w XV w. gdańscy mistrzowie: Introligator Smoka – Starszy oraz Młodszy. W epoce nowożytnej ukazywany rzadko, najczęściej w kontekście heraldycznym (np. godło rodu Bocompagnich, w tym papieża Grzegorza XIII, na oprawach rzymskich z 2 poł. XVI w.).
+
Mityczne zwierzę obecne również w kulturze chrześcijańskiej. Pojawiał się na dekorowanych tłokami oprawach bizantyńskich. Motyw identyfikowany jako s. lub →bazyliszek ukazywano na oprawach romańskich z kon. XII – XIII w., za pomocą tłoków o kroplowym kształcie, najczęściej wedle schematu: wydłużona paszcza z czubem, skrzydło o zaznaczonych lotkach, noga z pazurami i długim, zagiętym/zakręconym, ogonem. Znane są nieliczne romańskie tłoki z parami s. w układzie antytetycznym. Na oprawach nacinanych z XIV-XV w. prezentowany obok innych, realnych i fantastycznych, zwierząt.  Popularny na gotyckich oprawach zdobionych tłokami (okrągłymi i czworobocznymi): jako czworonożne zwierzę o wydłużonym cielsku, z wielką, rozwartą paszczą (niekiedy z zaakcentowanym, zionącym z niej ogniem), pokaźnymi, błoniastymi skrzydłami i długim, zakręconym ogonem; w niektórych wizerunkach do szyi przywiązany ma łańcuch. Czasami ukazywany jako zwierzę dwunożne z długą szyją i grzebieniem na grzbiecie. Od 2 poł. XV w. pojawiał się też na radełkach oraz plakietach (zwłaszcza wewnątrz wici roślinnych). Na gruncie polskim okrągłym tłokiem ze s. posługiwali się w XV w. gdańscy mistrzowie: Introligator Smoka – Starszy oraz Młodszy. W epoce nowożytnej ukazywany rzadko, najczęściej w kontekście heraldycznym (np. godło rodu Bocompagnich, w tym papieża Grzegorza XIII, na oprawach rzymskich z 2 poł. XVI w.).
  
 
==Zobacz też==
 
==Zobacz też==
  
 +
[[Indeks alfabetyczny]] <br>
 
[[Fantastyczne motywy ]] <br>
 
[[Fantastyczne motywy ]] <br>
  
 
==Grafika==
 
==Grafika==
 
<gallery>
 
<gallery>
Plik:Smok 1.jpg
+
Plik:Smk, na opr. bizantyńskich, wg Federici, Houlis 1988, s. 49.jpg | Przykłady tłoków z motywem smoka na oprawach bizantyńskich, wg: Federici, Houlis 1988
Plik:Smok 2.jpg
+
Plik:Smok, na oprawie bizantyńskiej, Federici, Houlis 1988, s. 120.jpg | Wycisk tłoka z motywem smoka na oprawie bizantyńskiej, fot. wg: Federici, Houlis 1988
Plik:Smok 3.jpg
+
Plik:Smok, Gdańsk lata 30. XV w. BUMK.jpg | Wyciski tłoków z motywem smoka na oprawie Introligatora Smoka - starszego, Gdańsk, lata 30. XV w., BUMK Toruń, fot. P. Kurek
 +
Plik:Smok 1.jpg | Motyw smoka na tłoku gotyckim, 2 poł. XV w.
 +
Plik:Smok 2.jpg | Motyw smoka w dekoracji plakiety niderlandzkiej, 1 poł. XVI w.
 +
Plik:Smok 3.jpg | Motyw smoka w obrębie wici, dekoracja radełka krakowskiego z kon. XV-pocz. XVI w.
  
 
</gallery>
 
</gallery>
Linia 21: Linia 25:
 
# Fürstenberg, De Marinis 1966, s. 68-69, 80-81;  
 
# Fürstenberg, De Marinis 1966, s. 68-69, 80-81;  
 
# Schwenke, Schunke 1979, tabl. 85-86;
 
# Schwenke, Schunke 1979, tabl. 85-86;
 +
# Foot 1980, s. 193-204;
 
# Carvin 1988, nr kat./il. AV.207, A.1538;   
 
# Carvin 1988, nr kat./il. AV.207, A.1538;   
 +
# Federici, Houlis 1988, s. 49;
 
# Karpp-Jacottet, von Rabenau 2000, s. 9.  
 
# Karpp-Jacottet, von Rabenau 2000, s. 9.  
  
 
----
 
----
 
Autor: '''A.W.'''
 
Autor: '''A.W.'''

Aktualna wersja na dzień 22:18, 31 gru 2021

Smok

(ang. dragon, wyvern; fr. dragon; niem. Drache)

Mityczne zwierzę obecne również w kulturze chrześcijańskiej. Pojawiał się na dekorowanych tłokami oprawach bizantyńskich. Motyw identyfikowany jako s. lub →bazyliszek ukazywano na oprawach romańskich z kon. XII – XIII w., za pomocą tłoków o kroplowym kształcie, najczęściej wedle schematu: wydłużona paszcza z czubem, skrzydło o zaznaczonych lotkach, noga z pazurami i długim, zagiętym/zakręconym, ogonem. Znane są nieliczne romańskie tłoki z parami s. w układzie antytetycznym. Na oprawach nacinanych z XIV-XV w. prezentowany obok innych, realnych i fantastycznych, zwierząt. Popularny na gotyckich oprawach zdobionych tłokami (okrągłymi i czworobocznymi): jako czworonożne zwierzę o wydłużonym cielsku, z wielką, rozwartą paszczą (niekiedy z zaakcentowanym, zionącym z niej ogniem), pokaźnymi, błoniastymi skrzydłami i długim, zakręconym ogonem; w niektórych wizerunkach do szyi przywiązany ma łańcuch. Czasami ukazywany jako zwierzę dwunożne z długą szyją i grzebieniem na grzbiecie. Od 2 poł. XV w. pojawiał się też na radełkach oraz plakietach (zwłaszcza wewnątrz wici roślinnych). Na gruncie polskim okrągłym tłokiem ze s. posługiwali się w XV w. gdańscy mistrzowie: Introligator Smoka – Starszy oraz Młodszy. W epoce nowożytnej ukazywany rzadko, najczęściej w kontekście heraldycznym (np. godło rodu Bocompagnich, w tym papieża Grzegorza XIII, na oprawach rzymskich z 2 poł. XVI w.).

Zobacz też

Indeks alfabetyczny
Fantastyczne motywy

Grafika

Przypisy

  1. Günther 1921, tabl. I/1, III/55, VI i in.;
  2. Fürstenberg, De Marinis 1966, s. 68-69, 80-81;
  3. Schwenke, Schunke 1979, tabl. 85-86;
  4. Foot 1980, s. 193-204;
  5. Carvin 1988, nr kat./il. AV.207, A.1538;
  6. Federici, Houlis 1988, s. 49;
  7. Karpp-Jacottet, von Rabenau 2000, s. 9.

Autor: A.W.