Lederzeichnungowe oprawy: Różnice pomiędzy wersjami

Z Leksykon oprawoznawczy
Skocz do: nawigacja, szukaj
(Grafika)
(Grafika)
Linia 15: Linia 15:
 
<gallery>
 
<gallery>
  
 +
Plik:Lederzeichnungowa dekoracja pochwy skórzanej miecza katowskiego, Dolny Śląsk, XVI w., Muzeum Miejskie Wrocławia, fot. A. Wagner.JPG | Lederzeichnungowa dekoracja pochwy skórzanej miecza katowskiego, Dolny Śląsk, XVI w., Muzeum Miejskie Wrocławia, fot. A. Wagner
  
 +
Plik:Lederzeichnung, Oprawa gotycka z dekoracją lederzeichnungową i wyciskaną z tłoków, prawdopodobnie Kraków, 2 poł. XV w., AA, Łowicz, fot. A. Wagner.jpg | Oprawa gotycka z dekoracją lederzeichnungową i wyciskaną z tłoków, prawdopodobnie Kraków, 2 poł. XV w., AA, Łowicz, fot. A. Wagner
 +
 +
Plik:Lederzeichnung 1.jpg | Zbliżenie dekoracji lederzeichningowej i wyciskanej z tłoków na oprawie prawdopodobnie krakowskiej j.w.
 +
 +
Plik:Lederzeichnung 2.jpg | Zbliżenie dekoracji lederzeichningowej i wyciskanej z tłoków na oprawie prawdopodobnie krakowskiej j.w.
 +
 +
Plik:Lederzeichnung, Oprawa gotycka z dekoracją lederzeichningową, wyciskaną z tłoków i malowaną, Wrocław, 2 poł. XV w., BUWr, fot. A. Wagner.jpg
 +
 +
Plik:Lederzeichnung, Zbliżenie dekoracji lederzeichnungowej, wyc. z tłoków i malowanej na oprawie wrocławskiej j.w.
 
</gallery>
 
</gallery>
  

Wersja z 15:09, 24 paź 2021

Lederzeichnungowe oprawy

(także: rysunkowe oprawy, oprawy z rysunkiem, z niem: Lederzeichnung Einbände, Lederblindzeichnung Einbände,)

oprawy o dekoracji wyciśniętej w skórze za pomocą twardego i cienkiego narzędzia (przypuszczalnie sztyftu, rodzaju strychulca ewentualnie radełka), tworzącego linie o swobodnym (prostym, zawijającym się itp.) dukcie. W ten sposób osiąga się efekty wizualne zbliżone do nacinanych opraw (lecz bez nacinania skóry), a jednocześnie do wycisków strychulca (który jednak nie pozwala na tak dużą swobodę i lekkość rozwiązań formalnych). Z tego powodu technikę tę uważa się za pośrednią między tzw. ledersznytem a wyciskaniem z tłoków. Pojawiła się w Europie Środkowej prawdopodobnie w XIV w., od początku występując razem z dekoracją z tłoków i strychulca. Jako technikę zdobniczą wykorzystywano ją w różnorakich wyrobach skórzanych (np. futerały, pochwy na miecze itp.). Oprawy zdobione w ten sposób zyskały największą popularność w krajach niemieckich, stanowiąc jednak margines wobec dzieł zdobionych tłokami, a później też radełkami. Na przełomie XIV-XV w. przyswojono ją w introligatorniach wrocławskich, łącząc z wyciskami tłoków, a nawet malowaniem okładzin. Najpóźniej w 2 poł. XV w. pojawiła się też na oprawach krakowskich, na których dopełniała dekorację z tłoków. Jej kres przyniosły w XVI w. przemiany formalno-stylowe w zdobnictwie introligatorskim renesansu.

Zobacz też

Indeks alfabetyczny
Gotyckie oprawy
Malowane oprawy
Nacinane oprawy

Grafika

Przypisy

  1. Schreiber 1948, szp. 1371;
  2. Schonath 1957, s. 303-304;
  3. Holter 1966, s. …;
  4. Lewicka-Kamińska 1970, s. 51;
  5. Lewicka-Kamińska 1977, s. 52-54;
  6. Beck 1979, s. 291-296;
  7. Schmidt-Künsemüller 1980, s. …;
  8. Mazal 1997, s. 34, 94-95.

Autor: A.W.