Łańcuszkowy ornament: Różnice pomiędzy wersjami
(→Grafika) |
(→Przypisy) |
||
| (Nie pokazano 6 wersji utworzonych przez 2 użytkowników) | |||
| Linia 1: | Linia 1: | ||
==Łańcuszkowy ornament== | ==Łańcuszkowy ornament== | ||
| + | (niem. Kettenverzierung, Kettenreihe) | ||
Ornament naśladujący złotniczy łańcuch lub łańcuszek. Jego ogniwa mogą mieć różnoraki kształt (okrągłe, owalne, czworoboczne, naprzemiennie różnokształtne), mogą też ukazane alternacyjnie z elementami o bogatszej formie (np. kaboszony, rauty – samoistne lub w stylizowanych oprawkach). Różne formy ł. o. (z okrągłymi lub owalnymi ogniwami) występowały na tłokach romańskich. Pojawiał się w dekoracji renesansowych opraw włoskich z 2 poł. XV-XVI w. W zdobnictwie opraw środkowoeuropejskich, w tym polskich, szczególnie popularny w 2 poł. XVI w. – pocz. XVII w. jako element kompozycji ramowej na okładzinach, wyciskany na ślepo lub złotem z radełka. Z mniejszym nasileniem stosowany przez cały okres nowożytny i XIX w. Najbardziej charakterystyczny i rozpowszechniony był ł. o. z prostokątnymi ogniwami, ukazywany wg formuły: naprzemiennie ogniwo na wprost i z boku (w formie krótkiej linii). Popularność zyskały też odmiany ł. o. z owalnymi ogniwami, zachodzącymi na siebie esowano. W 2-3 ćw. XVII w. pojawiał się ł. o. imitujący łańcuchy z klejnotami (zwłaszcza rautami w oprawkach). Dla opraw XIX w. (empirowych, romantycznych i historyzujących) charakterystyczny jest ł. o. z dużymi i cienkimi ogniwami, gęsto zachodzącymi na siebie. W praktyce badawczej ł. o. może być mylony z różnymi rodzajami plecionki (na oprawach gotyckich i renesansowych w Italii), ponadto ze sznurowym ornamentem lub giloszem (na oprawach XVI-pocz, XVII w.), oraz uproszczonymi wariantami falowego ornamentu (na oprawach klasycystycznych i empirowych). | Ornament naśladujący złotniczy łańcuch lub łańcuszek. Jego ogniwa mogą mieć różnoraki kształt (okrągłe, owalne, czworoboczne, naprzemiennie różnokształtne), mogą też ukazane alternacyjnie z elementami o bogatszej formie (np. kaboszony, rauty – samoistne lub w stylizowanych oprawkach). Różne formy ł. o. (z okrągłymi lub owalnymi ogniwami) występowały na tłokach romańskich. Pojawiał się w dekoracji renesansowych opraw włoskich z 2 poł. XV-XVI w. W zdobnictwie opraw środkowoeuropejskich, w tym polskich, szczególnie popularny w 2 poł. XVI w. – pocz. XVII w. jako element kompozycji ramowej na okładzinach, wyciskany na ślepo lub złotem z radełka. Z mniejszym nasileniem stosowany przez cały okres nowożytny i XIX w. Najbardziej charakterystyczny i rozpowszechniony był ł. o. z prostokątnymi ogniwami, ukazywany wg formuły: naprzemiennie ogniwo na wprost i z boku (w formie krótkiej linii). Popularność zyskały też odmiany ł. o. z owalnymi ogniwami, zachodzącymi na siebie esowano. W 2-3 ćw. XVII w. pojawiał się ł. o. imitujący łańcuchy z klejnotami (zwłaszcza rautami w oprawkach). Dla opraw XIX w. (empirowych, romantycznych i historyzujących) charakterystyczny jest ł. o. z dużymi i cienkimi ogniwami, gęsto zachodzącymi na siebie. W praktyce badawczej ł. o. może być mylony z różnymi rodzajami plecionki (na oprawach gotyckich i renesansowych w Italii), ponadto ze sznurowym ornamentem lub giloszem (na oprawach XVI-pocz, XVII w.), oraz uproszczonymi wariantami falowego ornamentu (na oprawach klasycystycznych i empirowych). | ||
| − | |||
==Zobacz też== | ==Zobacz też== | ||
| Linia 18: | Linia 18: | ||
Plik:Łańcuszkowy ornament, Różne formy ornamentu łańcuszkowego na oprawach romańskich, wg Schmidt Künsemüller 1985.jpg | Różne formy ornamentu łańcuszkowego na oprawach romańskich, wg: Schmidt-Künsemüller 1985 | Plik:Łańcuszkowy ornament, Różne formy ornamentu łańcuszkowego na oprawach romańskich, wg Schmidt Künsemüller 1985.jpg | Różne formy ornamentu łańcuszkowego na oprawach romańskich, wg: Schmidt-Künsemüller 1985 | ||
| + | Plik:Łańcuszkowy ornament na oprawie renesansowej, Gdańsk, lata 60. XVI w..jpg | Łańcuszkowy ornament na oprawie renesansowej, Gdańsk, lata 60. XVI w., WBP - Książnica Kopernikańska, Toruń, fot. T. Dorawa | ||
Plik:Łańcuszkowy ornament 1.jpg | Łańcuszkowy ornament na polskiej oprawie z 3-4 ćw. XVI w. | Plik:Łańcuszkowy ornament 1.jpg | Łańcuszkowy ornament na polskiej oprawie z 3-4 ćw. XVI w. | ||
| − | |||
Plik:Łańcuszkowy ornament 4, ok. 1600b.jpg | Łańcuszkowy ornament na polskiej oprawie z 3-4 ćw. XVI w. | Plik:Łańcuszkowy ornament 4, ok. 1600b.jpg | Łańcuszkowy ornament na polskiej oprawie z 3-4 ćw. XVI w. | ||
| + | Plik:Łańcuszkowy ornament 1b.jpg | Łańcuszkowy ornament na niemieckiej oprawie z kon. XVI w. | ||
Plik:Łańcuszkowy ornament w obramieniu manierystycznej oprawy czeskiej lub dolnośląskiej, 1611, BTNP Płock, fot. A. Wagner.jpg | Łańcuszkowy ornament w obramieniu manierystycznej oprawy czeskiej lub dolnośląskiej, 1611, BTNP Płock, fot. A. Wagner | Plik:Łańcuszkowy ornament w obramieniu manierystycznej oprawy czeskiej lub dolnośląskiej, 1611, BTNP Płock, fot. A. Wagner.jpg | Łańcuszkowy ornament w obramieniu manierystycznej oprawy czeskiej lub dolnośląskiej, 1611, BTNP Płock, fot. A. Wagner | ||
| − | Plik:Łańcuszkowy ornament | + | Plik:Łańcuszkowy ornament 1, Baworovianum.jpg | Bogata forma ornamentu łańcuszkowego z naprzemiennymi motywami rautów, Polska, lata 60. XVII w. |
| − | Plik:Łańcuszkowy ornament., Przykład zastosowania orn. łańcuszkowego jako imitacji biżuteryjnych łańcuchów, do których podwieszony jest medalion, Niemcy, 1682, wg Mazal 1990.jpg | | + | Plik:Łańcuszkowy ornament., Przykład zastosowania orn. łańcuszkowego jako imitacji biżuteryjnych łańcuchów, do których podwieszony jest medalion, Niemcy, 1682, wg Mazal 1990.jpg | Przykład zastosowania ornamentu łańcuszkowego jako imitacji biżuteryjnych łańcuchów, do których podwieszony jest medalion, Niemcy, 1682, wg: Mazal 1990 |
| − | Plik:Łańcuszkowy ornament II w wewnętrznej ramie ornamentalnej zwierciadła okładziny, Holandia, 1 poł. XVIII w., Biblioteca Nazionale Braidense, Mediolan.jpg | Łańcuszkowy ornament | + | Plik:Łańcuszkowy ornament II w wewnętrznej ramie ornamentalnej zwierciadła okładziny, Holandia, 1 poł. XVIII w., Biblioteca Nazionale Braidense, Mediolan.jpg | Łańcuszkowy ornament w wewnętrznej ramie ornamentalnej zwierciadła okładziny, Holandia, 1 poł. XVIII w., Biblioteca Nazionale Braidense, Mediolan |
Plik:Łańcuszkowy ornament 2 BPP empire.jpg | Łańcuszkowy ornament na oprawie empirowej, pocz. XIX w. | Plik:Łańcuszkowy ornament 2 BPP empire.jpg | Łańcuszkowy ornament na oprawie empirowej, pocz. XIX w. | ||
| − | Plik:Łańcuszkowy ornament, na opr. francuskiej z pocz. XIX w., Devauchelle 1995.jpg | Łańcuszkowy ornament | + | Plik:Łańcuszkowy ornament, na opr. francuskiej z pocz. XIX w., Devauchelle 1995.jpg | Łańcuszkowy ornament na oprawie francuskiej z pocz. XIX w., wg: Devauchelle 1995 |
| − | + | ||
</gallery> | </gallery> | ||
| Linia 38: | Linia 38: | ||
# Hobson, Quaquarelli 1998, nr kat./tabl. 1; | # Hobson, Quaquarelli 1998, nr kat./tabl. 1; | ||
# Wagner, Madajewska, Mazerska 2018, nr kat./il. 28-29, 55-57; | # Wagner, Madajewska, Mazerska 2018, nr kat./il. 28-29, 55-57; | ||
| + | # Saratowicz-Dudyńska 2019, s. 67-83; | ||
# Wagner 2020, nr kat./il. 164. | # Wagner 2020, nr kat./il. 164. | ||
---- | ---- | ||
Autor: '''A.W.''' | Autor: '''A.W.''' | ||
Aktualna wersja na dzień 21:37, 1 paź 2021
Spis treści
Łańcuszkowy ornament
(niem. Kettenverzierung, Kettenreihe)
Ornament naśladujący złotniczy łańcuch lub łańcuszek. Jego ogniwa mogą mieć różnoraki kształt (okrągłe, owalne, czworoboczne, naprzemiennie różnokształtne), mogą też ukazane alternacyjnie z elementami o bogatszej formie (np. kaboszony, rauty – samoistne lub w stylizowanych oprawkach). Różne formy ł. o. (z okrągłymi lub owalnymi ogniwami) występowały na tłokach romańskich. Pojawiał się w dekoracji renesansowych opraw włoskich z 2 poł. XV-XVI w. W zdobnictwie opraw środkowoeuropejskich, w tym polskich, szczególnie popularny w 2 poł. XVI w. – pocz. XVII w. jako element kompozycji ramowej na okładzinach, wyciskany na ślepo lub złotem z radełka. Z mniejszym nasileniem stosowany przez cały okres nowożytny i XIX w. Najbardziej charakterystyczny i rozpowszechniony był ł. o. z prostokątnymi ogniwami, ukazywany wg formuły: naprzemiennie ogniwo na wprost i z boku (w formie krótkiej linii). Popularność zyskały też odmiany ł. o. z owalnymi ogniwami, zachodzącymi na siebie esowano. W 2-3 ćw. XVII w. pojawiał się ł. o. imitujący łańcuchy z klejnotami (zwłaszcza rautami w oprawkach). Dla opraw XIX w. (empirowych, romantycznych i historyzujących) charakterystyczny jest ł. o. z dużymi i cienkimi ogniwami, gęsto zachodzącymi na siebie. W praktyce badawczej ł. o. może być mylony z różnymi rodzajami plecionki (na oprawach gotyckich i renesansowych w Italii), ponadto ze sznurowym ornamentem lub giloszem (na oprawach XVI-pocz, XVII w.), oraz uproszczonymi wariantami falowego ornamentu (na oprawach klasycystycznych i empirowych).
Zobacz też
Indeks alfabetyczny
Falowy ornament
Gilosz
Kaboszon
Plecionka
Raut
Sznurowy ornament
Grafika
Różne formy ornamentu łańcuszkowego na oprawach romańskich, wg: Schmidt-Künsemüller 1985
Łańcuszkowy ornament na oprawie renesansowej, Gdańsk, lata 60. XVI w., WBP - Książnica Kopernikańska, Toruń, fot. T. Dorawa
Łańcuszkowy ornament na polskiej oprawie z 3-4 ćw. XVI w.
Łańcuszkowy ornament na polskiej oprawie z 3-4 ćw. XVI w.
Łańcuszkowy ornament na niemieckiej oprawie z kon. XVI w.
Łańcuszkowy ornament w obramieniu manierystycznej oprawy czeskiej lub dolnośląskiej, 1611, BTNP Płock, fot. A. Wagner
Bogata forma ornamentu łańcuszkowego z naprzemiennymi motywami rautów, Polska, lata 60. XVII w.
Przykład zastosowania ornamentu łańcuszkowego jako imitacji biżuteryjnych łańcuchów, do których podwieszony jest medalion, Niemcy, 1682, wg: Mazal 1990
Łańcuszkowy ornament w wewnętrznej ramie ornamentalnej zwierciadła okładziny, Holandia, 1 poł. XVIII w., Biblioteca Nazionale Braidense, Mediolan
Łańcuszkowy ornament na oprawie empirowej, pocz. XIX w.
Łańcuszkowy ornament na oprawie francuskiej z pocz. XIX w., wg: Devauchelle 1995
Przypisy
- Culot 1979, tabl. I/il. 10-11, II/il. 15, XXI i in.;
- Schmidt-Künsemüller 1985, s. 240;
- Devauchelle 1995, s. 174;
- Hobson, Quaquarelli 1998, nr kat./tabl. 1;
- Wagner, Madajewska, Mazerska 2018, nr kat./il. 28-29, 55-57;
- Saratowicz-Dudyńska 2019, s. 67-83;
- Wagner 2020, nr kat./il. 164.
Autor: A.W.
