Restauracji styl: Różnice pomiędzy wersjami
(→Grafika) |
(→Grafika) |
||
Linia 26: | Linia 26: | ||
− | Plik:Restauracji styl 1, Oprawa w stylu Restauracji | + | Plik:Restauracji styl 1, Oprawa w stylu Restauracji 1, René Simier starszy, Paryż, ok. 1820, fot. wg von Arnim 1992.jpg | Oprawa w stylu Restauracji (2), René Simier starszy, Paryż, ok. 1820, fot. wg: von Arnim 1992 |
</gallery> | </gallery> |
Wersja z 22:57, 28 lip 2021
Spis treści
Restauracji styl
- Punkt 1
pojęcie dotyczące stylów zdobniczych, jakie rozpowszechniły się w angielskim introligatorstwie za rządów króla Karola II (lata 1649 [właściwie: 1660] – 1685). Na okres ten przypada rozkwit wyspiarskiego zdobnictwa opraw, objawiający się m.in. wysokim poziomem wykonawczym dzieł, niezwykłym bogactwem formalnym (all-over styl) obok dzieł o powściągliwszej dekoracji (rectangular styl), jak również częściową odrębnością wobec kontynentalnych nurtów w dekoracji introligatorskiej (cottage styl). Umiejętnością łączenia wpływów kontynentalnych z oryginalnymi pomysłami odznaczał się najwybitniejszy introligator angielski tego czasu, Samuel Mearne († 1683).
- Punkt 2
pojęcie dotyczące stylu dekoracji opraw francuskich w okresie Restauracji rządów Burbonów (lata 1814 [ostatecznie: 1815] – 1830), zwłaszcza w początkowych latach (do ok. 1820). Obok wciąż żywych tradycji zdobnictwa klasycystycznego (klasycystyczne oprawy), a zwłaszcza empirowego (empirowe oprawy), w twórczości wiodących wówczas introligatorni paryskich – Bozérianów, Simierów, Purgolda i Thouveninów – upowszechniły się nowe materiały i techniki. Należało do nich m.in.: preferowanie skór w ciemniejszych kolorach (czarny, brunatny), wyodrębnianie garbów zwięzów na grzbietach, łączenie złoceń ze ślepymi wyciskami oraz częste używanie plakiet do dekoracji zwierciadeł. Zmienił się też repertuar ornamentów i motywów zdobniczych: preferowano m.in. akantowe lub akantoidalne wici, woluty i pojedyncze liście, za pomocą których tworzono kompozycje inspirowane stylami historycznymi (historyzujące oprawy); częstym rozwiązaniem było też łączenie narożnych motywów floralnych w narożach okładzin za pomocą zwielokrotnionych, złoconych linii. Ogromną popularność zyskały motywy wzorowane na sztuce gotyckiej, co doprowadziło do wykształcenia się stylu à la cathédrale opraw. Dokonania wymienionych warsztatów oraz ich naśladowców zasadniczo zmieniły oblicze francuskiego, a w ślad za nim europejskiego, introligatorstwa ery romantycznej (→romantyczne oprawy).
Zobacz też
Indeks alfabetyczny
All-over styl
à la cathédrale oprawy
Cottage styl
Empirowe oprawy
Historyzujące oprawy
Klasycystyczne oprawy
Rectangular styl
Romantyczne oprawy
Grafika
- Restauracji styl 1, Oprawa w stylu Restauracji 1, René Simier starszy, Paryż, ok. 1820, fot. wg von Arnim 1992.jpg
Oprawa w stylu Restauracji (2), René Simier starszy, Paryż, ok. 1820, fot. wg: von Arnim 1992
Przypisy
- Przypis 1
- Przypis 2
Autor: A.W.