Łuskowy ornament: Różnice pomiędzy wersjami
| Linia 1: | Linia 1: | ||
==Łuskowy ornament== | ==Łuskowy ornament== | ||
| − | |||
(fr. ornement d'échelle) | (fr. ornement d'échelle) | ||
| + | |||
| + | Wywodzący się z antyku ornament w formie nachodzących na siebie, zaokrąglonych łusek. W zdobnictwie introligatorskim stosowany w układzie pasowym bądź jako czworoboczne lub trójkątne pole ornamentalne. Na oprawach gotyckich (XV-pocz. XVI w.) formę zbliżoną do ł. o. mają niekiedy fryzy arkadkowe, ukształtowane z 2-3 rzędów półkoli zakończonych drobnymi motywami floralnymi. Na oprawach renesansowych (XVI w.) ł. o., zazwyczaj wzbogacony rozetkami (lub innymi drobnymi motywami) na tle łusek, wypełnia pola okładzin. W spiętrzonym, trójkątnym układzie prezentowany na hiszpańskich plateresco oprawach (XVI w.). Na okładzinach aldyńsko-grolierowskich opraw w Polsce (3 ćw. XVI w.) niekiedy ł. o. tworzą półpierścienie, łączące się z linearnymi ramkami. Spopularyzowany w 2 poł. XVIII-pocz. XIX w. w klasycznej wersji: z wyciskanymi tłokiem łuskami o linearnym konturze, pustymi lub ozdobionymi rozetkami, gwiazdkami itp. W praktyce badawczej ł. o. można pomylić z ornamentem cekinowym (rząd nachodzących na siebie cekinów, zazwyczaj z otworami, przez które przeciągnięty jest sznur). | ||
| + | |||
| + | ==Zobacz też== | ||
| + | |||
| + | [[Indeks alfabetyczny ]] <br> | ||
| + | [[Aldyńsko-grolierowskie oprawy]] <br> | ||
| + | [[Fryz arkadkowy]] <br> | ||
| + | [[Plateresco oprawy]] <br> | ||
| + | |||
==Grafika== | ==Grafika== | ||
<gallery> | <gallery> | ||
| Linia 8: | Linia 17: | ||
Plik:Łuskowy ornament 3.jpg | Plik:Łuskowy ornament 3.jpg | ||
Plik:Łuskowy ornament 4.jpg | Plik:Łuskowy ornament 4.jpg | ||
| + | </gallery> | ||
| + | |||
| + | ==Przypisy== | ||
| + | |||
| + | # Fernández 1994, nr kat./il. 5; | ||
| + | # Kozakiewicz 1996, s. 61; | ||
| + | # Moreno Gallego 2014, il. 50. | ||
| + | ---- | ||
| + | Autor: '''A.W.''' | ||
Wersja z 21:45, 24 sty 2021
Spis treści
Łuskowy ornament
(fr. ornement d'échelle)
Wywodzący się z antyku ornament w formie nachodzących na siebie, zaokrąglonych łusek. W zdobnictwie introligatorskim stosowany w układzie pasowym bądź jako czworoboczne lub trójkątne pole ornamentalne. Na oprawach gotyckich (XV-pocz. XVI w.) formę zbliżoną do ł. o. mają niekiedy fryzy arkadkowe, ukształtowane z 2-3 rzędów półkoli zakończonych drobnymi motywami floralnymi. Na oprawach renesansowych (XVI w.) ł. o., zazwyczaj wzbogacony rozetkami (lub innymi drobnymi motywami) na tle łusek, wypełnia pola okładzin. W spiętrzonym, trójkątnym układzie prezentowany na hiszpańskich plateresco oprawach (XVI w.). Na okładzinach aldyńsko-grolierowskich opraw w Polsce (3 ćw. XVI w.) niekiedy ł. o. tworzą półpierścienie, łączące się z linearnymi ramkami. Spopularyzowany w 2 poł. XVIII-pocz. XIX w. w klasycznej wersji: z wyciskanymi tłokiem łuskami o linearnym konturze, pustymi lub ozdobionymi rozetkami, gwiazdkami itp. W praktyce badawczej ł. o. można pomylić z ornamentem cekinowym (rząd nachodzących na siebie cekinów, zazwyczaj z otworami, przez które przeciągnięty jest sznur).
Zobacz też
Indeks alfabetyczny
Aldyńsko-grolierowskie oprawy
Fryz arkadkowy
Plateresco oprawy
Grafika
Przypisy
- Fernández 1994, nr kat./il. 5;
- Kozakiewicz 1996, s. 61;
- Moreno Gallego 2014, il. 50.
Autor: A.W.
