Łańcuszkowy ornament: Różnice pomiędzy wersjami
(→Grafika) |
|||
| Linia 1: | Linia 1: | ||
==Łańcuszkowy ornament== | ==Łańcuszkowy ornament== | ||
| + | |||
| + | Ornament naśladujący złotniczy łańcuch lub łańcuszek. Jego ogniwa mogą mieć różnoraki kształt (okrągłe, owalne, czworoboczne, naprzemiennie różnokształtne), mogą też ukazane alternacyjnie z elementami o bogatszej formie (np. kaboszony, rauty – samoistne lub w stylizowanych oprawkach). Różne formy ł. o. (z okrągłymi lub owalnymi ogniwami) występowały na tłokach romańskich. Pojawiał się w dekoracji renesansowych opraw włoskich z 2 poł. XV-XVI w. W zdobnictwie opraw środkowoeuropejskich, w tym polskich, szczególnie popularny w 2 poł. XVI w. – pocz. XVII w. jako element kompozycji ramowej na okładzinach, wyciskany na ślepo lub złotem z radełka. Z mniejszym nasileniem stosowany przez cały okres nowożytny i XIX w. Najbardziej charakterystyczny i rozpowszechniony był ł. o. z prostokątnymi ogniwami, ukazywany wg formuły: naprzemiennie ogniwo na wprost i z boku (w formie krótkiej linii). Popularność zyskały też odmiany ł. o. z owalnymi ogniwami, zachodzącymi na siebie esowano. W 2-3 ćw. XVII w. pojawiał się ł. o. imitujący łańcuchy z klejnotami (zwłaszcza rautami w oprawkach). Dla opraw XIX w. (empirowych, romantycznych i historyzujących) charakterystyczny jest ł. o. z dużymi i cienkimi ogniwami, gęsto zachodzącymi na siebie. W praktyce badawczej ł. o. może być mylony z różnymi rodzajami plecionki (na oprawach gotyckich i renesansowych w Italii), ponadto ze sznurowym ornamentem lub giloszem (na oprawach XVI-pocz, XVII w.), oraz uproszczonymi wariantami falowego ornamentu (na oprawach klasycystycznych i empirowych). | ||
| + | |||
| + | |||
| + | ==Zobacz też== | ||
| + | |||
| + | [[Indeks alfabetyczny ]] <br> | ||
| + | [[Falowy ornament]] <br> | ||
| + | [[Gilosz]] <br> | ||
| + | [[Kaboszon]] <br> | ||
| + | [[Plecionka]] <br> | ||
| + | [[Raut]] <br> | ||
| + | [[Sznurowy ornament]] <br> | ||
==Grafika== | ==Grafika== | ||
<gallery> | <gallery> | ||
Plik:Łańcuszkowy ornament 1.jpg | Plik:Łańcuszkowy ornament 1.jpg | ||
| + | Plik:Łańcuszkowy ornament na oprawie renesansowej, Gdańsk, lata 60. XVI w..jpg | Łańcuszkowy ornament na oprawie renesansowej, Gdańsk, lata 60. XVI w., WBP - Książnica Kopernikańska, Toruń, fot. T. Dorawa | ||
Plik:Łańcuszkowy ornament 4, ok. 1600b.jpg | Plik:Łańcuszkowy ornament 4, ok. 1600b.jpg | ||
Plik:Łańcuszkowy ornament 1b.jpg | Plik:Łańcuszkowy ornament 1b.jpg | ||
| Linia 9: | Linia 23: | ||
Plik:Łańcuszkowy ornament 3, pocz. XVI w.b.jpg | Plik:Łańcuszkowy ornament 3, pocz. XVI w.b.jpg | ||
Plik:Łańcuszkowy ornament 2 BPP empire.jpg | Plik:Łańcuszkowy ornament 2 BPP empire.jpg | ||
| + | Plik:Łańcuszkowy ornament II w wewnętrznej ramie ornamentalnej zwierciadła okładziny, Holandia, 1 poł. XVIII w., Biblioteca Nazionale Braidense, Mediolan.jpg | ||
| + | |||
| + | |||
| + | |||
| + | |||
| + | </gallery> | ||
| + | |||
| + | ==Przypisy== | ||
| + | |||
| + | # Culot 1979, tabl. I/il. 10-11, II/il. 15, XXI i in.; | ||
| + | # Schmidt-Künsemüller 1985, s. 240; | ||
| + | # Devauchelle 1995, s. 174; | ||
| + | # Hobson, Quaquarelli 1998, nr kat./tabl. 1; | ||
| + | # Wagner, Madajewska, Mazerska 2018, nr kat./il. 28-29, 55-57; | ||
| + | # Wagner 2020, nr kat./il. 164. | ||
| + | ---- | ||
| + | Autor: '''A.W.''' | ||
Wersja z 21:33, 24 sty 2021
Spis treści
Łańcuszkowy ornament
Ornament naśladujący złotniczy łańcuch lub łańcuszek. Jego ogniwa mogą mieć różnoraki kształt (okrągłe, owalne, czworoboczne, naprzemiennie różnokształtne), mogą też ukazane alternacyjnie z elementami o bogatszej formie (np. kaboszony, rauty – samoistne lub w stylizowanych oprawkach). Różne formy ł. o. (z okrągłymi lub owalnymi ogniwami) występowały na tłokach romańskich. Pojawiał się w dekoracji renesansowych opraw włoskich z 2 poł. XV-XVI w. W zdobnictwie opraw środkowoeuropejskich, w tym polskich, szczególnie popularny w 2 poł. XVI w. – pocz. XVII w. jako element kompozycji ramowej na okładzinach, wyciskany na ślepo lub złotem z radełka. Z mniejszym nasileniem stosowany przez cały okres nowożytny i XIX w. Najbardziej charakterystyczny i rozpowszechniony był ł. o. z prostokątnymi ogniwami, ukazywany wg formuły: naprzemiennie ogniwo na wprost i z boku (w formie krótkiej linii). Popularność zyskały też odmiany ł. o. z owalnymi ogniwami, zachodzącymi na siebie esowano. W 2-3 ćw. XVII w. pojawiał się ł. o. imitujący łańcuchy z klejnotami (zwłaszcza rautami w oprawkach). Dla opraw XIX w. (empirowych, romantycznych i historyzujących) charakterystyczny jest ł. o. z dużymi i cienkimi ogniwami, gęsto zachodzącymi na siebie. W praktyce badawczej ł. o. może być mylony z różnymi rodzajami plecionki (na oprawach gotyckich i renesansowych w Italii), ponadto ze sznurowym ornamentem lub giloszem (na oprawach XVI-pocz, XVII w.), oraz uproszczonymi wariantami falowego ornamentu (na oprawach klasycystycznych i empirowych).
Zobacz też
Indeks alfabetyczny
Falowy ornament
Gilosz
Kaboszon
Plecionka
Raut
Sznurowy ornament
Grafika
Łańcuszkowy ornament na oprawie renesansowej, Gdańsk, lata 60. XVI w., WBP - Książnica Kopernikańska, Toruń, fot. T. Dorawa
Przypisy
- Culot 1979, tabl. I/il. 10-11, II/il. 15, XXI i in.;
- Schmidt-Künsemüller 1985, s. 240;
- Devauchelle 1995, s. 174;
- Hobson, Quaquarelli 1998, nr kat./tabl. 1;
- Wagner, Madajewska, Mazerska 2018, nr kat./il. 28-29, 55-57;
- Wagner 2020, nr kat./il. 164.
Autor: A.W.
