Gemma: Różnice pomiędzy wersjami

Z Leksykon oprawoznawczy
Skocz do: nawigacja, szukaj
Linia 1: Linia 1:
  
 
(fr. gemme)
 
(fr. gemme)
owalny lub okrągły kamień szlachetny bądź półszlachetny z reliefową dekoracją (w przypadku opracowanej wypukło – zwany kameą, a opracowanej wklęsło – intaglio); antyczne gemmy oraz wzorowane na nich średniowieczne „pseudokamee” (wg F. Steenbock) były szczególnie cenionym elementem dekoracji i wymowy ideowej wczesnośredniowiecznych sprzętów liturgicznych, w tym złotniczych opraw, na których najczęściej wkomponowywano je między inne kamienie ozdobne (np. Ewangeliarz królowej Teodolindy, pocz. VII w., katedra w Monzie, zob. kameryzowanie). Na gotyckich oprawach złotniczych używane rzadko (np. rękopis 2387, Biblioteka Czartoryskich, XIII-XIV w.). Wyciskane w skórze z tłoków złocone imitacje gemm zyskały sporą popularność w introligatorstwie renesansowym (kameowe oprawy). Antykizujące formy mają też g. na nielicznych historyzujących oprawach XIX w.
+
Owalny lub okrągły kamień szlachetny bądź półszlachetny z reliefową dekoracją (w przypadku opracowanej wypukło – zwany kameą, a opracowanej wklęsło – intaglio); antyczne gemmy oraz wzorowane na nich średniowieczne „pseudokamee” (wg F. Steenbock) były szczególnie cenionym elementem dekoracji i wymowy ideowej wczesnośredniowiecznych sprzętów liturgicznych, w tym złotniczych opraw ksiąg, na których najczęściej wkomponowywano je między inne kamienie ozdobne (np. Ewangeliarz królowej Teodolindy, pocz. VII w., katedra w Monzie, zob. kameryzowanie). Na gotyckich oprawach złotniczych używane rzadko (np. rękopis 2387, Biblioteka Czartoryskich, XIII-XIV w.). Wyciskane w skórze z tłoków złocone imitacje gemm zyskały sporą popularność w introligatorstwie renesansowym (kameowe oprawy). Antykizujące formy mają też g. na nielicznych historyzujących oprawach XIX w.  
 
+
 
==Zobacz też==
 
==Zobacz też==
 
[[historyzujące oprawy]] <br>
 
[[historyzujące oprawy]] <br>
Linia 12: Linia 11:
  
 
<gallery>
 
<gallery>
File:Bookbinders_2.jpg|Obrazek 1
+
Plik:Gemma, Gemmy z I do IV w. ne na oprawie Ewangeliarza Teodolindy, pocz. VII w., kat. w Monzie, wg Ganz 2015.jpg | Gemmy z I-IV w. n.e. na oprawie Ewangeliarza Teodolindy, pocz. VII w., katedra w Monzie, repr. wg: Ganz 2015
 
+
Plik:Gemma, Kamienie szlachetna i gemmy w złotniczej ramce oprawy franc. z XII-XIV w., Bczart, wg Komornicki 1925.jpg | Kamienie szlachetne i gemmy w złotniczej ramie oprawy francuskiej z XIII-XIV w., Biblioteka Czartpryskich, repr. wg: Komornicki 1925.
  
 
</gallery>
 
</gallery>
Linia 19: Linia 18:
 
==Przypisy==
 
==Przypisy==
  
#  
+
# Steenbock 1965, nr kat. 12, 43, 98 i in.;
 +
# Kozakiewicz 1996, s. 131;
 +
# Kobielus 2012, s. 184-185;
 +
# Ganz 2015, 227-238, 307-315;   
  
 
----
 
----
 
Autor: '''A.W.'''
 
Autor: '''A.W.'''

Wersja z 17:17, 10 sty 2021

(fr. gemme) Owalny lub okrągły kamień szlachetny bądź półszlachetny z reliefową dekoracją (w przypadku opracowanej wypukło – zwany kameą, a opracowanej wklęsło – intaglio); antyczne gemmy oraz wzorowane na nich średniowieczne „pseudokamee” (wg F. Steenbock) były szczególnie cenionym elementem dekoracji i wymowy ideowej wczesnośredniowiecznych sprzętów liturgicznych, w tym złotniczych opraw ksiąg, na których najczęściej wkomponowywano je między inne kamienie ozdobne (np. Ewangeliarz królowej Teodolindy, pocz. VII w., katedra w Monzie, zob. kameryzowanie). Na gotyckich oprawach złotniczych używane rzadko (np. rękopis 2387, Biblioteka Czartoryskich, XIII-XIV w.). Wyciskane w skórze z tłoków złocone imitacje gemm zyskały sporą popularność w introligatorstwie renesansowym (kameowe oprawy). Antykizujące formy mają też g. na nielicznych historyzujących oprawach XIX w.

Zobacz też

historyzujące oprawy
kameowe oprawy
kameryzowanie
złotnicze oprawy

Grafika

Przypisy

  1. Steenbock 1965, nr kat. 12, 43, 98 i in.;
  2. Kozakiewicz 1996, s. 131;
  3. Kobielus 2012, s. 184-185;
  4. Ganz 2015, 227-238, 307-315;

Autor: A.W.