Monotypia

Z Leksykon oprawoznawczy
Skocz do: nawigacja, szukaj

Monotypia

(ang. monotyping; niem. Monographie; fr. monotypie)

Rodzaj techniki graficznej znany od XVII wieku, pozwalający na wykonanie tylko jednej, niezbyt dokładnej odbitki z kompozycji namalowanej farbami olejnymi. Kompozycja z farb jest nakładana na szklaną lub metalową płytę, a następnie odbita na przyłożonym papierze przy pomocy wałka lub tamponu. Papiery dekorowane monotypią z farb olejnych wprowadziła do introligatorstwa Eva Aschoff w XX wieku.

We współczesnym introligatorstwie stosowane są papiery wykonywane samodzielnie przez introligatorów, najczęściej na podłożu z syntetycznej płyty żelowej lub grubej warstwy zastygniętej, lecz elastycznej żelatyny. Kompozycje uzyskiwane tą techniką są jednostkowe, niepowtarzalne, a efekty nie do końca kontrolowane, jednak dają możność łatwego uzyskania fantazyjnych wielobarwnych dekoracji.

Zobacz też

Indeks alfabetyczny
Grafika w introligatorstwie

Przypisy

  1. G. Moessner, Buchbinder ABC, Bergisch Gladbach 1981, s. 11.
  2. Hrubá Marie, Kreatinví technika Gelli Art neboli tisk ze želatiny, w: Sborník XIX. mezínárodnÍ seminář Společenstva českých knihařů, Rosice 2015, s. 16-19.

Autor: E.P.