Igraf
Igraf
Papierowy materiał obleczeniowy o wyglądzie przypominającym pergamin. Wykonywany w drodze nasączenia papieru klejem glutynowym oraz glukozą, alkoholem, kwasem oksykarboksylowym, fenolem i aldehydami, a następnie poddany wysokiemu ciśnieniu i temperaturze. W efekcie powstawał materiał o wysokiej gładkości i odporności na powierzchniowe uszkodzenia i zabrudzenia. Charakteryzował się pewną przejrzystością i podobnie jak pergamin, nie był jednolity, lecz miał nieregularne żyłki lub plamki. Produkowany w kilku gramaturach, także w wariantach barwnych.
Materiał produkowany przez niemiecką firmę Felix Schoeller & Bausch w Neu-Kaliss (Meklemburgia), wprowadzony na rynek na początku lat 30. XX w. Przedstawicielem handlowym na Polskę był Ignacy Kozłowski, wydawca Polskiej Gazety Introligatorskiej, który promował ten materiał na łamach swojego pisma. Po 1945 r. na skutek demontażu urządzeń produkcyjnych igraf nie był więcej wytwarzany.
Zobacz też
Przypisy
- W. Hess, Aus der Betriebspraxis der Druck- und Papierverarbeitung, Berlin, Boston 1939, reed. 2019, s. 141-2.
- G. Moessner, Buchbinder ABC, Bergisch Gladbach 1981, s. 54.
- [I. Kozłowski], Od pergaminu do Igrafu, "Polska Gazeta Introligatorska" 1932, nr 11, s. 164-165.
- A. Lemański, Igraf jako materiał introligatorski, "Polska Gazeta Introligatorska" 1933, nr 3, s. 35.
- Leo' Buchbinder Kalender 1937, reklama na wklejce.
Autor: E.P.
