Broszura francuska
Spis treści
Broszura francuska
(niem. französische Broschur)
Typ oprawy stosowany w I poł. XIX wieku, będący skrzyżowaniem oprawy miękkiej broszurowej z oprawą trwałą, docelową. Blok książki zostaje zaopatrzony w wyklejki (1- lub 2-kartkowe) i zszyty nićmi na wcięte sznurki, a grzbiet zaklejony. Tak przygotowany wkład książki zostaje oklejony arkuszem mocnego papieru, tj. sklejeniu podlega powierzchnia obu wyklejek oraz grzbiet. Dzięki temu powstają dość mocne i sztywne okładki złożone z dwóch warstw papieru.
W XX-wiecznym ruchu wydawniczym stosowano tę metodę dla opraw wydawniczych. W funkcji okładki występują: karton, płótno, skóra, zamsz lub plastik. Książka może być obcinana razem z okładką lub też blok książkowy może zostać obcięty przed wklejeniem w okładkę, powstaje wtedy broszura z kancikami. W b. f. skórzanych i zamszowych pozostawiano dość duży, miękki kancik zwany yappem.
W typologii poligraficznej jest to oprawa złożona, bowiem połączenie bloku z okładką następuje przez wyklejki.
Zobacz też
Indeks alfabetyczny
Alla rustica oprawa
Broszurowe oprawy
Półtwarda oprawa
Grafika
Przypisy
- G. Moessner, Buchbinder ABC, Bergisch Gladbach 1981, s. 42.
- Norma PN-82/P-55500 Introligatorstwo przemysłowe. Terminologia.
Autor: E.P.
