Koronka Luwru
Spis treści
Koronka Luwru
(bordiura Luwru) (fr. dentelle du Louvre, bordure du Louvre),
Ornament w formie prostego, ulistnionego pędu laurowego, ukośnie oplecionego strzępiastymi liśćmi o cechach akantu i ujętego liniami bądź linią z koronkowym ornamentem. Charakterystyczny dla opraw druków – zwłaszcza większych formatów – wydawanych przez drukarnię królewską (Imprimerie Royale) od schyłku XVII w. przez większość XVIII w. Był naśladowany przez introligatorów w innych krajach europejskich, w tym także w Polsce. Wyciskany z tłoków w technice złocenia, dookoła zwierciadła, w którym przeważnie widnieje herb królewski lub superekslibris innego posesora księgi. Nadawano mu też formę wieńca otaczającego herb (np. jeden z superekslibrisów ks. Stanisława Leszczyńskiego w Lotaryngii).
Zobacz też
Indeks alfabetyczny
Koronka
Koronkowe oprawy
Grafika
Koronka Luwru na oprawie francuskiej z kon. XVII w., Biblioteca Nazionale Braidense, Mediolan
Oprawa prawdopodobnie paryska z superekslibrisem nakładowym ks. Lotaryngii Stanisława Leszczyńskiego, Bm, Nancy, fot. wg: Jurkowlaniec 2005
Koronka Luwru jako wieniec w superekslibrisie Stanisława Leszczyńskiego na oprawie z 1756 r., fot. wg: Hordyński 1996
Koronka Luwru na oprawie francuskiej z ok. 1760 r., fot. wg: www.librairieherodote.com
Koronka Luwru na oprawa z superekslibrisem Józefa Aleksandra Jabłonowskiego, Francja lub Rzeczypospolita, przed 1777 r., fot. wg Betlej 2010
Koronka Luwru (na obrzeżach okładziny) w dekoracji oprawy warszawskiej prawdopodobnie z pocz. XIX w., wg Pokorzyńska 2005
Przypisy
- Devaux 1977, s. 134, 199, 278;
- Fernández 1994, nr kat./il. 24;
- Devauchelle 1995, s. 104, 106;
- Hordyński 1996, s. 210;
- Macchi F. i L. 2002, s. 124;
- Barber 2004, s. 180-182;
- Touron 2005 II, s. 266.
Autor: A.W.
