Zszywki
Spis treści
Zszywki
(zagiętki) (ang. stays, sewing guards; niem. Heftfälzchen)
1. Wąskie paski pergaminowe, podkładane pod grzbiety poszczególnych składek celem ich ochrony przed rozerwaniem przez nić szycia (il. 1). Nazwa dotyczy też niekiedy scezur (il. 2). Na zszywki używano często dawnej makulatury, z tego powodu znajdują się tam często teksty i cenniejsze niż książka, w której się znajdują. Dlatego w trakcie prac konserwatorskich-restauratorskich po wydobyciu z książki, poddaje się je badaniom i z pełną pieczołowitością zabezpiecza (il. 3). W XIX i XX w. były one obiektem poszukiwań badaczy książek. W 1891 r. prof. Aleksander Brückner odkrył i odczytał na zszywkach tekst najstarszego zabytku piśmiennictwa polskiego tzw. Kazań Świętokrzyskich, pochodzących z pocz. XIV w. (zob. makulatura w oprawach). Odkrycie to dało bezpośredni asumpt do prowadzenia badań makulatury znajdującej się w wielu kodeksach (il. 4).
2. Nazwa niekiedy stosowana do określenia kart przybyszowych w przypadku, gdy introligator sfalcowany grzbiet karty przybyszowej wyklejkowo-ochronnej zakładał za pierwszą i ostatnią właściwą składkę.
Historia
1. Zszywki spotyka się przede wszystkim w średniowiecznych rękopisach szytych na kapitałkę. Można uznać je za relikt średniowiecznych kodeksów tzw. mieszanych, w których zewnętrzne karty składek były pergaminowe, a wewnętrzne papierowe. Choć zszywki są charakterystyczne dla kodeksów średniowiecznych, to spotyka się je także w inkunabułach. W drukach najczęściej znajdowały się przy grzbietach jednej lub dwóch krańcowych składek. Zazwyczaj były już krótsze niż grzbiety składek, co jest zrozumiałe ze względu na zmianę sposobu przechodzenia nici ze składki do składki, już nie na końcu składki, a w pewnej odległości, w tzw. plątniku. Spotykane są również zszywki nieciągłe, znajdujące się wyłącznie w miejscach stacji.
Zobacz też
Makulatura w oprawach
Scezura
Karty przybyszowe
szycie na kapitałkę
Grafika
il. 1. Zszywki wyciągnięte w trakcie prac konserwatorskich-restauratorskich z XV-wiecznego rękopisu. (fot. M. Pronobis-Gajdzis)
il. 2. Pergaminowa scezura (zszywka) w starym druku. (fot. M. Pronobis-Gajdzis)
il. 3. Zszywki wyciągnięte w trakcie prac konserwatorskich-restauratorskich z Inkunabułu Quadragesimale Johannesa Gritscha, Norymberga 1483 i zabezpieczone wraz ze scezurą w pudle ochronnym obok kodeksu, Praca dyplomowa: W. Ługowska, pod kier. M. Pronobis-Gajdzis Pergaminowa scezura (zszywka) w starym druku. (fot. W. Ługowska)
Przypisy
- Aleksander Semkowicz. Introligatorstwo. Kraków 1948.
- H. Szwejkowska. Książka drukowana XV - XVIII wieku. Zarys historyczny. Wrocław, Warszawa 1980.
- Współczesne polskie introligatorstwo i papiernictwo. Mały słownik encyklopedyczny. Praca zbiorowa pod red. J. Celma-Panek, S. Libiszowski. Ossolineum 1986.
- Ewa Chlebus, Elementy przybyszowe w oprawach późnogotyckich - formy, funkcja, terminologia. [w:] Roczniki Biblioteczne, rok LXI, Wrocław 2017, s. 67-84.
- Zjawiński Z., Introligatorstwo, Warszawa 1966.
- Roberts M.T., Etherington D., A Dictionary of Descriptive Terminology, http://cool.conservation-us.org/don/ (data dostępu 11.07.2017)
- Szirmai John A., The Archeology of medieval bookbinding, Hants 1999.
- Encyklopedia wiedzy o książce [red. Birkenmajer A., Kocowski B., Trzynadlowski J.], Wrocław, Warszawa, Kraków, 1971.
- Słownik Etherington & Roberts [online], Dostępny w World Wide Web: http://cool.conservation-us.org/don/dt/dt1721.html [dostęp: 28 maja 2018]
- Słownik oprawoznawczy Ligatus [online], Dostępny w World Wide Web: http://www.ligatus.org.uk/lob/ [dostęp: 10 czerwca 2017]
Autor: MPG
