Broszura francuska

(niem. französische Broschur)

Typ oprawy stosowany w I poł. XIX wieku, będący skrzyżowaniem oprawy miękkiej broszurowej z oprawą trwałą, docelową. Blok książki zostaje zaopatrzony w wyklejki (1- lub 2-kartkowe) i zszyty nićmi na wcięte sznurki, a grzbiet zaklejony. Tak przygotowany wkład książki zostaje oklejony arkuszem mocnego papieru, tj. sklejeniu podlega powierzchnia obu wyklejek oraz grzbiet. Dzięki temu powstają dość mocne i sztywne okładki złożone z dwóch warstw papieru.

W XX-wiecznym ruchu wydawniczym stosowano tę metodę dla opraw wydawniczych. W funkcji okładki występuje karton, płótno, skóra, zamsz lub plastik. Ten typ oprawy jest pokrewny oprawie półmiękkiej i zintegrowanej. Książka może być obcinana razem z okładką, lub też blok książkowy może być obcięty przed wklejeniem w okładkę i pozostają kanciki. W oprawach półmiękkich skórzanych i zamszowych pozostawiano dość duży, miękki kancik zwany yappem (yapp).

W typologii poligraficznej jest to oprawa złożona, tj. połączenie bloku z okładką następuje przez wyklejki.