Papier szagrynowy
Spis treści
Papier szagrynowy
(papier imitujący skórę, szagryn) (fr. papier chagriné, niem. Chagrinpapier)
Papier barwny, z wytłaczaną dekoracją imitującą groszkowe ziarno skóry. Wykorzystywany do oblekania okładek, głównie jako uzupełnienie opraw półskórkowych i półpłóciennych, także do oklejania teczek, brulionów, pudełek, futerałów.
Papier szagrynowy pojawił się w drugiej połowie XIX w., wypierając modny wcześniej papier safianowy. Pierwotnie miał wzór drobnego groszku, później grubo ziarnisty. Początkowo produkowano go jedynie w kolorze czarnym, później wprowadzono także inne kolory.
W powojennej Polsce był to jeden z nielicznych wzorów papieru dekoracyjnego produkowany na potrzeby introligatorstwa, w bardzo skromnej gamie kolorystycznej: granatowy, brązowy, szary. Dostępny w handlu detalicznym, był używany do okładania książek i zeszytów. Papier szagrynowy był dość delikatny, trudny w obróbce, nieodporny na wilgoć i prasowanie, o nietrwałej powierzchni, podatnej na ścieranie. W przedwojennym katalogu J.K. Siudeckiego reklamowany jako szczególnie tani.
Zobacz też
Indeks alfabetyczny
Papiery dekoracyjne
Papiery wytłaczane
Papier safianowy
Grafika
Papier szagrynowy, pocz. XX w.
Przypisy
- T. Kołakowski, Zarys towaroznawstwa papieru i materiałów piśmiennych, Warszawa 1950, s. 96.
- J.K. Siudecki, Katalog nr 3, Warszawa b.r., s. 47.
Autor: E.P.
