Filigran
Spis treści
Filigran (łac. filum - nić, granum - ziarno)
Znak wodny, zwany niekiedy konturowym, powstały w strukturze papieru będący śladem naszytego na sito papiernicze metalowego ornamentu powstałego z wygiętego drutu. Termin zaczerpnięty z złotnictwa.
Historia
Filigrany zaczęto stosować we Włoszech już w średniowieczu, celem zamierzonego znakowania papieru. Istotny był aspekt "dochodzenia prawdy" poprzez badanie filigranów w sądownictwie, a także w działalności antykwariuszy gromadzących i sprzedających stare druki, rękopisy i dzieła sztuki na papierze. Druciki były początkowo przytwierdzane do sita jeszcze bardziej cieńszymi drucikami, a od 1825 r. zaczęto je przylutowywać. W 2 poł. XIX w. elementy te wytwarzano technika galwaniczną, umożliwiającą powtarzalność znaków. W XVIII w. zaczęto stosować tzw. filigran liniaturowy pokrywający całą powierzchnię arkusza, ułatwiający pisanie. Pod koniec XVIII w. zaczęto dość powszechnie przytwierdzać do sita cienkie blaszki, które tworzyły rozjaśnienia nie konturowe, a był to tzw. filigran pełny. W poł. XIX w. blaszki te zaczęto wycinać przy pomocy urządzeń, co uczyniło ten rodzaj filigranu powtarzalnym. Po I wojnie światowej zaczęto stosować filigran konturowy pokrywający cała powierzchnię arkusza. Nie był on już zatem wyłącznie znakowaniem papieru, a stanowił jego swoistą dekorację.Papiernicy znakowali filigranem swoje wyroby głównie ze względów komercyjnych, filigran świadczył o wysokiej jakości papieru. w okresie późniejszym, z tego powodu, filigrany powielano zmieniając w nich jedynie drobne szczegóły. Praktyki miały miejsce w odniesieniu do najbardziej popularnych papierów. Wydawane zarządzenia formalizujące znakowanie papierów nie zawsze były przestrzegane. Wymóg stosowania filigranu pomocniczego w postaci daty produkcji papieru miał utrudniać te praktyki.
Lista
- Punkt 1
- Punkt 2
- Punkt 2.1
- Punkt 2.2
- Punkt 2
Zobacz też
Indeks alfabetyczny
można i tak
link lokalny
Grafika
Obrazek 1
Przypisy
- Przypis 1
Autor: E.P.
