Bizantyńskie oprawy
Spis treści
Oprawa bizantyńska
Typ oprawy rozwinięty z oprawy koptyjskiej, stosowany od VIII do XVI wieku na terytorium Cesarstwa Bizantyjskiego, w szczególności w Konstantynopolu i na górze Athos, na terenie Grecji, Bałkanów, Azji Mniejszej, Palestyny, Mezopotamii. Wykorzystywany szczególnie dla cennych, wielkoformatowych ksiąg liturgicznych. W epoce renesansu przeniesiony na teren Italii, gdzie funkcjonował pod nazwą oprawy greckiej ("à la greque").
Budowa opraw bizantyńskich
Oprawy bizantyńskie charakteryzują się płaskimi grzbietami bez zwięzów oraz kapitałkami wystającymi poza grzbiet księgi. Arkusze zszywano ściegiem łańcuszkowym, ukrytym w napiłowanych rowkach. Grzbiety mogły być proste, zaokrąglone a nawet zaoporkowane. Grzbiety oklejano płótnem, pergaminem lub ścinkami skóry, maskując nieznaczne ślady ściegu. Drewniane okładziny są równe wielkością blokowi księgi, a w kantach wycinano trójkątny rowek (relikt budowy usztywnień w oprawie koptyjskiej ze sklejanych arkuszy papirusu).
Śródtytuł
Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit, sed do eiusmod tempor incididunt ut labore et dolore magna aliqua. Ut enim ad minim veniam, quis nostrud exercitation ullamco laboris nisi ut aliquip ex ea commodo consequat. Duis aute irure dolor in reprehenderit in voluptate velit esse cillum dolore eu fugiat nulla pariatur. Excepteur sint occaecat cupidatat non proident, sunt in culpa qui officia deserunt mollit anim id est laborum.
Lista
- Punkt 1
- Punkt 2
- Punkt 2.1
- Punkt 2.2
- Punkt 2
Hasła obce
- Test site (eng.)
- Site d'essai (fr.)
- Testgelände (de.)
- Sito di prova (it.)
Grafika
Obrazek 1
Obrazek 2
Obrazek 3
Obrazek 4
Przypisy
- Przypis 1
- Przypis 2
Autor: E.P.
