Bizantyńskie oprawy
Spis treści
Oprawa bizantyńska
Typ oprawy rozwinięty z oprawy koptyjskiej, stosowany od VIII do XVI wieku na terytorium Cesarstwa Bizantyjskiego, w szczególności w Konstantynopolu, na ternie Grecji i na wyspach Morza Egejskiego, Turcji, Palestyny, Mezopotamii. Wykorzystywany szczególnie dla cennych, wielkoformatowych ksiąg liturgicznych. W epoce renesansu przeniesiony na teren Italii, gdzie funkcjonował pod nazwą oprawy greckiej.
Budowa opraw bizantyńskich
Księgi zszywano ściegiem łańcuszkowym, ukrytym w napiłowanych rowkach, bez użycia zwięzów. Drewniane okładziny, równe wielkością blokowi księgi przygotowywano przez wycięcie w kantach trójkątnego rowka (relikt papirusowych usztywnień w oprawie koptyjskiej) oraz nacięć i kanalików na wprowadzenie konstrukcyjnych sznurków. Grzbiety mogły być proste, zaokrąglone a nawet zaoporkowane. Grzbiet oklejano płótnem odatkowo sznurkami, które
Śródtytuł
Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit, sed do eiusmod tempor incididunt ut labore et dolore magna aliqua. Ut enim ad minim veniam, quis nostrud exercitation ullamco laboris nisi ut aliquip ex ea commodo consequat. Duis aute irure dolor in reprehenderit in voluptate velit esse cillum dolore eu fugiat nulla pariatur. Excepteur sint occaecat cupidatat non proident, sunt in culpa qui officia deserunt mollit anim id est laborum.
Lista
- Punkt 1
- Punkt 2
- Punkt 2.1
- Punkt 2.2
- Punkt 2
Hasła obce
- Test site (eng.)
- Site d'essai (fr.)
- Testgelände (de.)
- Sito di prova (it.)
Grafika
Obrazek 1
Obrazek 2
Obrazek 3
Obrazek 4
Przypisy
- Przypis 1
- Przypis 2
Autor: E.P.
