Sznurowy ornament
Ornament wywodzący się z czasów prehistorycznych, naśladujący splot sznura. Jako dekoracja opraw występuje rzadko. Do szczególnie popularnych na średniowiecznych oprawach z kręgu bizantyńskiego, łacińskiego i islamskiego należała zaś specyficzna kategoria sz. o., tzn. plecionka. W praktyce tegumentologicznej możliwy do pomylenia z niektórymi formami łańcuszkowego ornamentu o zaokrąglonych ogniwach (w odróżnieniu od sz. o. pozostawiających mniejsze lub większe puste oczka). Charakterystyczne, wyciśnięte w skórze ślady po splocie sz. widnieją często wzdłuż garbów zwięzów na oprawach średniowiecznych i renesansowych. Są one pozostałością po obwiązywaniu tych części grzbietu sznurem (choć nie wykluczone, że także splecionym drutem), celem uwypuklenia garbów.
Zobacz też
Indeks alfabetyczny
Łańcuszkowy ornament
Plecionka
Grafika
Obrazek 1
Przypisy
- Nuska 1964, il. 18n;
- Słownik 1996, s. 402.
Autor: A.W.
