Tasiemka introligatorska

(ang. tape, niem. Heftband, wł. spago, fr. ruban de reliure)

Materiał pasmanteryjny lniany lub bawełniany o najczęściej prostym splocie stosowany na zwięzy płaskie w szyciu ręcznym książek. W zależności od formatu książki stosuje się tasiemki różnej szerokości od 5 - 30 mm. Z braku tasiemek o splocie prostym introligatorzy wykorzystują także tasiemki o splocie ukośnym.

Taśmy lniane i bawełniane są najbardziej wytrzymałym materiałem używanym na zwięzy. Upowszechniły się one jednak dopiero w XIX w. Bardzo dobre, w porównaniu z innymi materiałami używanymi na zwięzy, właściwości fizyczne taśm, wynikają najprawdopodobniej z tego, że włókno roślinne w taśmie nie jest mocno skręcone, a taśmy uzyskuje się poprzez odpowiednie splecenie nitek. Niewątpliwie zatem taśmy charakteryzują się lepszymi właściwościami fizycznymi niż sznurki. Oczywiście taśma szersza wykonana z włókien lnu o splocie skośnym jest bardziej wytrzymała niż węższa, o splocie płóciennym.

Kolorowe tasiemki (głównie: bawełniane, jedwabne, syntetyczne u sztuczne) stosuje się także na zakładki i wiązania książek.

Zobacz też

Indeks alfabetyczny
Szycie na zwięzy płaskie
Szycie ściegiem obejmującym zwięz
Wiązania kodeksów
Zakładka

Przypisy

Zjawiński Z., Introligatorstwo, Warszawa 1965, 24.

Autor: M.P.B.

Tasiemka introligatorska