Monotypia

Z Leksykon oprawoznawczy
Skocz do: nawigacja, szukaj

Monotypia

(ang. monotyping; niem. Monographie; fr. monotypie)

Rodzaj techniki graficznej znany od XVII wieku, pozwalający na wykonanie tylko jednej, niezbyt dokładnej odbitki z kompozycji namalowanej farbami olejnymi. Kompozycja z farb jest nakładana na szklaną lub metalową płytę, a następnie odbita na przyłożonym papierze przy pomocy wałka lub tamponu. Papiery dekorowane monotypią z farb olejnych wprowadziła do introligatorstwa Eva Aschoff w XX wieku.

Współcześnie w introligatorstwie stosowane są papiery wykonywane samodzielnie przez introligatorów. Podłożem do kompozycji jest syntetyczna płyta żelowa lub gruba warstwa zastygniętej, lecz elastycznej żelatyny. Kompozycje uzyskiwane tą techniką są jednostkowe, niepowtarzalne, a efekty nie do końca kontrolowane, jednak dają możność łatwego uzyskania fantazyjnych wielobarwnych dekoracji.

Zobacz też

Indeks alfabetyczny

Przypisy

  1. G. Moessner, Buchbinder ABC, Bergisch Gladbach 1981, s. 11.
  2. Hrubá Marie, Kreatinví technika Gelli Art neboli tisk ze želatiny, w: Sborník XIX. mezínárodnÍ seminář Společenstva českých knihařů, Rosice 2015, s. 16-19.

Autor: E.P.