Dzik

Z Leksykon oprawoznawczy
Wersja z dnia 21:24, 6 sty 2022 autorstwa Urszula (dyskusja | edycje) (Dzik: uzupełn. term. ang.)

(różn.) ← poprzednia wersja | przejdź do aktualnej wersji (różn.) | następna wersja → (różn.)
Skocz do: nawigacja, szukaj

Dzik

(ang. boar)

Zwierzę symbolizujące pierwotną siłę, występujące niekiedy w dekoracji opraw. Przypuszczalnie najstarszy tłok z wizerunkiem d. użyto na angielskiej oprawie romańskiej z kon. XII w. Ukazywany na nacinanych oprawach, w sąsiedztwie innych zwierząt. Na wielu niderlandzkich plakietach gotyckich (XV-1 poł. XVI w.) widnieje wraz z kilkoma zwierzętami realnymi i fantastycznymi w obrębie wici roślinnych lub w osobnych polach geometrycznych. Od schyłku gotyku po XVII w. pojawiał się na radełkach w scenach łowów. Wyciskany z tłoka, złocony motyw głowy dzika (tzw. protome) ujętej z profilu ukazywany na oprawach bolońskich 1 poł. XVI w. W późniejszych epokach bardzo rzadki.

Zobacz też

Indeks alfabetyczny
Łowieckie motywy
Zoomorficzne motywy

Grafika

Przypisy

  1. Fogelmark 1990, tabl. VI-VII, XIII, XV-XVII i in.;
  2. von Arnim 1992, nr kat./tabl. 75;
  3. Hobson, Quaquarelli, nr kat./il. 35;
  4. Macchi F. i L. 2002, s. 385.

Autor: A.W.