Nożyce introligatorskie

Spis treści

1 Nożyce introligatorskie
- 1.1 Nożyce ręczne
- 1.2 Nożyce tarczowe
2 Zobacz też
3 Grafika
4 Przypisy

Nożyce introligatorskie

Maszyna służąca do krojenia materiałów.

Nożyce ręczne

(niem. Pappschere, fr. cisaille à carton) Nożyce zbudowane są ze stołu, który na jednej krawędzi ma zamocowane ostrze, oraz z ruchomej dźwigni, stanowiącej drugie ostrze nożyc. Zależnie od długości ostrza, możliwe jest krojenie dużych arkuszy, do długości 1 metra. Siła narzędzia pozwala także na krojenie twardych, grubych materiałów, w szczególności tektur. Nożyce posiadają szereg elementów, ułatwiających krojenie, takich jak belka dociskająca, linie pozwalające na proste ustawienie oraz miarę krojenia itp. Źródła wynalazku nie są ustalone, niektóre artykuły prasowe XIX w. wiązały je z nazwiskiem brytyjskiego uczonego i wynalazcy Warrena de la Rue. Od 1859 roku nożyce oferowała lipska fabryka Karla Krauzego, później wielu innych wytwórców sprzętu; na warszawskiej wystawie introligatorskiej w 1897 roku nożyce własnej produkcji prezentował J. Zawadzki.

Nożyce tarczowe

(niem. Kreispappenschere, Rollenschere) Maszyna o napędzie mechanicznym, służąca do masowego krojenia materiałów. Zamocowany na obrotowej osi rząd noży tarczowych rozstawionych w żądanych odstępach kroi arkusz materiałów na pasy. Ponowne przeprowadzenie pasów materiału przez noże daje odpowiedniej wielkości użytki (tektury okładkowe, oklejki). Pomysłodawcą maszyny tarczowej był Anglik Joh. Dickenson, który opatentował w 1824roku maszynę do wycinania kart, jednak wynalazek maszyny introligatorskiej był od tamtej niezależny.

Wariantem nożyc tarczowych była maszyna do rycowania (nacinania).