Bazy opraw
Spis treści
Bazy opraw
(ang. bookbinding database, niem. Einbanddatenbank)
Źródłem dla badań oprawoznawczych, zapoczątkowanych w końcu XIX w. były same oprawy, opracowywane z autopsji, odrysy ołówkowe tłoczeń na okładkach, fotografie egzemplarzy, a wreszcie katalogi i wydawnictwa albumowe z reprodukcjami opraw. W dobie cyfrowej dołączyły do nich kolekcje cyfrowe, głównie bazy opraw, ale także biblioteki cyfrowe czy wirtualne wystawy i ich katalogi. Nie zostały dotychczas wypracowane żadne standardy oprogramowania ani budowy rekordu, twórcy tych kolekcji samodzielnie wypracowują sposoby prezentacji i opisu opraw. Z tego względu bazy są różnorodne, zarówno pod względem zawartości jak i sposobu eksponowania materiału. Większość baz prowadzona jest przez biblioteki, które prezentują w nich własne zbiory.
Bazy opraw miewają niepewny żywot: niektóre zostały przeniesione na inne serwery, co utrudnia ich odnalezienie, inne zostały uszczuplone o ilustracje (Biblioteca Ricardiana, The Bibliograpfical Society of America, Universitäts- und Stadtbibliothek, Kolonia), inne zupełnie zniknęły ze stron internetowych.
Bazy opraw
Największą, a zarazem najstarszą bazą jest baza opraw Biblioteki Brytyjskiej (Database of Bookbindings British Library). Korzystanie z niej umożliwia wyszukiwanie zaawansowane z długimi listami terminów do wyboru. Jednak za przemyślaną mechaniką i ilością rekordów nie nadąża jakość ilustracji ani opisów.
Przeciwieństwo stanowią bazy, oparte na dorobku badawczym wielkich oprawoznawców, cechujące się eksperckimi opisami i poparte bibliografią. Należy do nich baza opraw Francuskiej Biblioteki Narodowej (reliures.bnf.fr) prezentująca ograniczoną liczbę wybranych cimeliów, szczegółowo opracowanych przez Jeana Toulet i zilustrowanych wieloma ujęciami. Baza opraw ślepotłoczonych XII-XVIII w. Biblioteki Sainte-Genevieve, została oparta na wieloletnich badaniach Denise Gida, baza Biblioteki Angelo Mai w Bergamo była prowadzona przez Federica Macchi, natomiast baza niemiecka zawiera przerysy ołówkowe zebrane przez Ilse Schunke, Paula Schwenke, Ernsta Kyrissa i innych niemieckich badaczy.
- The British Library, Londyn, Wielka Brytania, DATABASE OF BOOKBINDINGS, wiele tysięcy opraw XII-XXI w., utworzona w 1999, www.bl.uk/catalogues/bookbindings/
- Bibliothèque Sainte-Geneviève, Paryż, Francja, BLIND-TOOLED BOOKBINDINGS (12TH-18TH CENTURIES) 394 oprawy, utworzona w 2006, http://bsg-reliures.univ-paris1.fr
- Bibliothèque Nationale de France, Paryż, Francja, RELIURES, 200 opraw artystycznych, XVI-XIX w., http://reliures.bnf.fr/
- Biblioteca Real, Madryt, Hiszpania, 1200 opraw XV-XXI w., encuadernacion.realbiblioteca.es
- Koninklijke Bibliotheek, Haga, Holandia, 1000 obiektów, XII-XXI w., http://www.geheugenvannederland.nl/?/en/collectieindex/boekbanden
- University Library Uppsala i Lund, Szwecja, PROBOK, 790 opraw, XV-XIX w., utworzona w 2012, http://probok.alvin-portal.org/alvin/
- University of Oxford. Bodleian Library, Wielka Brytania, LUNA, 290 opraw, utworzona w 2009, http://bodley30.bodley.ox.ac.uk:8180/luna/servlet/ODLodl~29~29
- Folger Shakespeare Library, Waszyngton, USA, 3600 opraw XII-XXI w., utworzona w 2012, http://luna.folger.edu/luna/servlet/BINDINGS~1~1
- Civica Biblioteca Angelo Mai, Bergamo, Włochy, LEGATURE DI PREGIO, 320 opraw XV-XX w.,http://legacy.bibliotecamai.org/LegatureStoriche/default.asp
- Biblioteca Nazionale Braidense, Mediolan, Włochy, 120 opraw XV-XVI w., pozostałość po wystawie w 2002, www.braidense.it/bookbinding/
- The Morgan Library & Museum, Nowy Jork, USA, 150 opraw inkunabułów, https://www.themorgan.org/collection/bookbindings
- Det Kongelige Bibliotek, Kopenhaga, Dania, 50 obiektów, XVI-XX w., www2.kb.dk/elib/mss/treasures/bogbind/bogbind.htm
- Kungliga Biblioteket, Sztokholm, Szwecja, 50 obiektów, XIII-XX w., https://www.flickr.com/photos/25300312@N08/collections/72157624849157725
- Princeton University Library, USA, HAND BOOKBINDINGS FROM SPECIAL COLLECTIONS, 211 obiektów, pozostałość po wystawie w 2004, http://libweb5.princeton.edu/visual_materials/hb/hb.html
Zobacz też
Grafika
Obrazek 1
Przypisy
- Pokorzyńska E., Kolekcje cyfrowe opraw zabytkowych, w: Oblicza przestrzeni informacyjnej w dobie Web 2.0, red. K. Domańska, E. Głowacka, P. Marzec, Bydgoszcz 2016, s. 220-231.
Autor: E.P.
