Falcerka

Z Leksykon oprawoznawczy
Skocz do: nawigacja, szukaj

Falcerka

(złamywarka) Maszyna służąca do falcowania (złamywania) arkuszy zadrukowanego papieru na żądaną liczbę złamów. W efekcie pracy falcerki z płaskich arkuszy drukarskich powstają składki. Falcerki zostały zastosowane w procesie oprawy masowej (wydawniczej), zastępując pracę ręczną, jednocześnie przyspieszając znacząco proces produkcji.

Historia

W roku 1847 Anglik Thomas Birchall opatentował pierwszą maszynę służącą do falcowania czasopism, w roku 1849 nadano patent na amerykańską falcerkę Edwarda Smitha. James Black opatentował maszynę własnej konstrukcji w 1850, zaprezentował ją na londyńskiej Wystawie Światowej w 1851 roku. Do grona producentów falcerek dołączyła w 1860 szwajcarska firma Martini, a w latach 80. XIX stulecia niemieckie fabryki Preusse & Co. i Hugo Kocha. W Ameryce w drugiej ćwierci XIX wieku opatentowano przeszło 40 maszyn falcujących i ponad setkę usprawnień. Pierwsze maszyny do złamywania arkuszy miały konstrukcję nożową, w 1900 roku firma Lang i Zander z Chicago opatentowała falcerkę kieszeniową.

Zasada dzialania

tj. złamywanie arkusza następowało od uderzenia metalowej listwy, a zagięty arkusz dostawał się pomiędzy walce, które go sprasowywały. Falcerki nożowe osiągały wydajność 1000-2000 złamów na godzinę. Większą wydajność (nawet 10 000 złamów na godzinę) zapewniały falcerki kieszeniowe, w których arkusz podawany jest przez wałki, aż trafia na kraniec kieszeni, wówczas przegina się i tworzy lej, który trafia pomiędzy wałki prasujące.

W dalszym ciągu procesu już zlamany arkusz trafiał do kolejnego segmentu złamującego.

Lista

  • Punkt 1
  • Punkt 2
    • Punkt 2.1
    • Punkt 2.2
  • Punkt 2

Zobacz też

Indeks alfabetyczny

Grafika

Przypisy

  1. Przypis 1
  2. Przypis 2

Autor: P.M.