Skóra wyprawy glinowej
Skóra wyprawy glinowej
(ang. alum-tawed skin, whittawed, white leather, Hungarian leather; fr. cuir mégis; wł. allumata pelle)
Skóra garbowana solami glinu.
Garbowanie solami glinu, zwane białoskórnictwem należy do najstarszych metod stosowanych w garbarstwie. Do najbardziej popularnej zalicza się wyprawę zw. glase (fr. cuir glacé), która jest odmianą garbowania glinowego połączonego z dodatkowym natłuszczaniem. Obecnie garbowanie to zostało zastąpione garbowaniem chromowym, niekiedy sole glinu są stosowane w kombinowanych metodach garbowania wraz z brzeczkami chromowymi.
Skóra garbowana solami glinu jest mało odporna na działanie wody, sztywnieje i rogowacieje po wyschnięciu, a zanurzona w wodzie łatwo ulega odgarbowaniu. Takie garbowanie określa się mianem pseudogarbowania.
W introligatorstwie świńskie skóry wyprawy glinowej najczęściej były wykorzystywane jako zwięzy w oprawach pergaminowych, a także do wzmocnienia grzbietów i zawieszenia w tzw. oprawach archiwalnych.
Zobacz też
Indeks alfabetyczny
Skóry introligatorskie
Skóra garbowana roślinnie
Skóra wyprawy tłuszczowej
Pergaminowe oprawy
Archiwalna oprawa
Zwięzy
Przypisy
- Persz T., Materiałoznawstwo dla zasadniczych szkół skórzanych, Warszawa 1997, s. 75-76.
- Macchi F., Macchi L., Dizionario illustrato della legatura, Milano, 2002, s. 9.
Autor: M.P.B.
