Kodeks

Z Leksykon oprawoznawczy
Skocz do: nawigacja, szukaj

Kodeks

(łac. codex; ang. codex, fr. codex; wł. codice)

Jedna z form książki składająca się z bloku książkowego i oprawy. Budowę bloku obrazuje schematycznie il. 1, jest to zbiór kart zawierających treść książki i kart przybyszowych. Karty najczęściej są papierowe lub pergaminowe, w najwcześniejszych kodeksach także papirusowe, zapisane lub zadrukowane dwustronnie. Karty są pojedyncze (rzadko) lub złożone, po złożeniu włożone jedne w drugie tworzą składki. Składki są oprawione, czyli połączone ze sobą w grzbiecie różnymi systemami łączenia (szyte lub klejone) i zabezpieczone przed zniszczeniem różnymi formami oprawy.

Historia

Główną i najbardziej znamienną cechą książki jest zawarta w niej treść. Na przestrzeni wieków poszukiwano takich rozwiązań, by zmieścić odpowiednio dużo tekstu i to w taki sposób, by jego ciągłość została zachowana. Najprostszym rozwiązaniem było sklejanie ze sobą następujących po sobie części. W ten sposób wykształciła się forma zwoju (patrz: zwój) wykonanego z papirusu. Wzrost popularności skóry wiąże się niewątpliwie ze współzawodnictwem między Egiptem i Pergamonem, w których znajdowały się dwie konkurujące ze sobą najwspanialsze biblioteki starożytności. Ptolemeusz w II w.p.n.e. wstrzymał eksport papirusu dla biblioteki pergamońskiej, co miało zahamować jej rozwój. Efekt tych działań był odwrotny, gdyż w Pergamonie zaczęto wytwarzać materiał pisarski ze skóry - pergamin. Udoskonalenie technologii wytwarzania i wzrost produkcji pergaminu wynikały z chęci uniezależnienia się od importu egipskiego, a także dużego zapotrzebowania na materiał piśmienny lokalnego skryptorium. Ograniczony wielkością skóry zwierzęcej pergamin oraz jego grubość i sztywność sprawiały, że gorzej nadawał się