Belwederskie oprawy
Spis treści
Belwederskie oprawy
(belwederki)
Typ luksusowych opraw pocz. XIX w. scharakteryzowany przez Aleksandra Birkenmajera w opracowaniu poświęconym bibliotece wielkiego księcia Konstantego Pawłowicza Romanowa przechowywanej w pałacu belwederskim w Warszawie. Powstawały w warszawskich warsztatach introligatorskich (m.in. Antoniego Oehla, Józefa Pukszty) w 2. i 3. dekadzie XIX w. Były to późnoklasycystyczne (empirowe) oprawy luksusowe, wykonane z barwnych (czerwonych lub ciemnych: czarnych, granatowych, fioletowych, zielonych) skór safianowych o podłużnym ziarnie, ze złoconymi grzbietami i bordiurami na okładzinach. Wśród motywów dekoracyjnych dominowały wici roślinne w tym winorośl. Oprawy często posiadały luksusowe jedwabne wyklejki.
W terminologii antykwarsko-bibliofilskiej pojęcie zostało poszerzone z nazwy proweniencyjnej na typ oprawy belwederskiej, czyli wykazującej analogiczne cechy wykonawczo-zdobnicze.
Zobacz też
Indeks alfabetyczny
Empirowe oprawy
Grafika
Obrazek 1
Przypisy
- Aleksander Birkenmajer, Fragmenty Belwederskiej Biblioteki W. Ks. Konstantego Pawłowicza w moim księgozbiorze. Silva Rerum (5), 1930 nr 10/12, s. 194-216.
- Elżbieta Pokorzyńska, Warszawski warsztat opraw empirowych Antoniego Oehla, Roczniki Biblioteczne 2004, R. 48, s. 83-106.
Autor: E.P.
