Sygnatura
Spis treści
Sygnatura
(ang. signature mark; niem. Norm, Bogensignatur, Flattermarke, fr. signature)
Ustalony znak umieszczony na składkach książki, służący do poprawnego skompletowania składek oraz do kontroli. Znak umieszczany jest w składzie drukarskim i drukowany jednocześnie z drukiem publikacji. Istnieją sygnatury dwóch typów, mogą występować łącznie lub tylko jeden z nich.
Sygnatura arkusza
Historycznie starsza jest sygnatura arkusza, wywodząca się z kustosza stosowanego w rękopisach średniowiecznych, w starych drukach nazywanego sygnaturą.
Starodruczna sygnatura znajdowała się u dołu karty, pod kolumną druku i składała się zwykle z litery porządkującej kolejność składek oraz cyfry oznaczającej kolejność karty w składce, przy czym sygnatura na pierwszej karcie (tzw. sygnatura prima) zawierała tylko oznaczenie literowe składki. We współczesnych drukach sygnatura składa się z liczby oznaczającej numer składki oraz skróconej tytulatury publikacji. Wydrukowana małą, zwykle 6-punktową czcionką, znajduje się u dołu pierwszej strony każdej składki. W niektórych książkach znajduje się także wicesygnatura (sygnatura secunda, sygnatura z gwiazdką), oznaczenie drukowane na drugiej karcie składki. W polskiej tradycji drukarskiej sygnatura jest widoczna w książce, podczas gdy w książkach obcych często jest nieobecna, gdyż umieszczona na spadzie, jest usuwana podczas obcinania bloków.
Sygnatura grzbietowa
Znak kontrolny w postaci grubej linii o długości ok. pół centymetra (12 punktów typograficznych) drukowany w miejscu falcu grzbietowego pomiędzy pierwszą i ostatnią stroną składki. Na każdym arkuszu sygnaturę umieszcza się w sąsiednim miejscu, tak że w komplecie składek sygnatury układają się schodkowo. Sygnatury grzbietowe pozwalają na łatwą kontrolę kompletności zestawu składek oraz prawidłowej kolejności.
Po zakończeniu procesu oprawiania sygnatura jest niewidoczna, ukryta pod grzbietem okładki.
Zobacz też
Indeks alfabetyczny
Kompletowanie
Sygnatura introligatorska
Grafika
Przypisy
- Przypis 1
Autor: E.P.