Skóra wyprawy glinowej
Spis treści
Skóra wyprawy glinowej
(ang. alum-tawed skin, whittawed, white leather, Hungarian leather; fr. cuir mégis; wł. Allumata pelle)
Skóra garbowana solami glinu.
Historia
Garbowanie solami glinu, zwane białoskórnictwem należy do najstarszych metod stosowanych w garbarstwie. Do najbardziej popularnej zalicza się wyprawę zw. glase, która jest odmianą garbowania glinowego połączonego z dodatkowym natłuszczaniem. Obecnie garbowanie to zostało zastąpione garbowaniem chromowym, niekiedy sole glinu są stosowane w kombinowanych metodach garbowania wraz z brzeczkami chromowymi
Właściwości
Skóra garbowana solami glinu jest mało odporna na działanie wody, sztywnieje i rogowacieje po wyschnięciu, a zanurzona w wodzie łatwo ulega odgarbowaniu. Takie garbowanie określa się mianem pseudogarbowania.
Zastosowanie w introligatorstwie
Skóry tej wyprawy (świńskie) najczęściej były wykorzystywane na zwięzy w oprawach pergaminowych lub wzmocnienia grzbietów i zawieszenia w tzw. oprawach archiwalnych.
Zobacz też
Indeks alfabetyczny
Skóry introligatorskie
Skóra garbowana roślinnie
Skóra wyprawy tłuszczowej
Pergaminowe oprawy
Archiwalna oprawa
Zwięzy
Grafika
Obrazek 1
Przypisy
- Persz T., Materiałoznawstwo dla zasadniczych szkół skórzanych, Warszawa 1997.
- Macchi F., Macchi L., Dizionario illustrato della legatura, Milano, 2002.
Autor: MPG
