Emblemat

Z Leksykon oprawoznawczy
Wersja z dnia 00:02, 16 sty 2021 autorstwa Vagnerus (dyskusja | edycje) (Grafika)

Skocz do: nawigacja, szukaj

Emblemat (emblem)

(ang. emblem)

Znak słowno-obrazowy składający się z sentencji (lemma, motto), obrazu (stemma, ikon, imago) i wierszowanego objaśnienia (epigram). E-y znane są od antyku, jednak upowszechnieniu uległy w renesansie i baroku jako elitarna w swym intelektualizmie dziedzina humanistyki. W jej ramach wytworzył się skomplikowany system kodów symbolicznych, stymulowany m.in. licznymi w XVI-XVII w., ilustrowanymi wydawnictwami emblematycznymi. Zawarte w nich motywy alegoryczno-symboliczne przeniknęły do sztuk plastycznych, w tym zdobnictwa opraw książkowych. Najczęściej jednak trójelementowa struktura e. ulegała w nim redukcji do samego obrazu lub obrazu z sentencją (impresa). Przykładów takich kompozycji, pełniące funkcje znaku własnościowego księgi, dostarcza renesansowe introligatorstwo Italii i krajów zaalpejskich. Na gruncie Polskim najbardziej znane przykłady adaptacji e. jako elementu superekslibrisu wiążą się z bibliofilami krakowskimi XVI-pocz. XVII w. (Jan Leopolita młodszy, Stanisław Marenius, Jan Muscenius, Jan Brożek i in.).

Zobacz też

Indeks alfabetyczny
Gmerk
Herb
Impresa

Grafika

Przypisy

  1. Piekarski 1927, s. 124-128;
  2. Fürstenberg, De Marinis 1966, s. 162-163;
  3. Kozakiewicz 1996, s. 101-102;
  4. Hobson 1999, s. 119-121, 123-125, 138 i in.;
  5. Wagner 2016, s. 222-224, 355-356;
  6. Czapnik 2017, s. 147-166.

Autor: A.W.