Gloria promienista

Z Leksykon oprawoznawczy
Wersja z dnia 18:32, 10 sty 2021 autorstwa Vagnerus (dyskusja | edycje) (Zobacz też)

Skocz do: nawigacja, szukaj

Gloria promienista

(fr. gloire radieuse)

Okrągły lub owalny otok wizerunku Chrystusa, Matki Boskiej Apokaliptycznej, chrystogramu, sceny Ukrzyżowania lub innego motywu religijnego, z rozchodzącymi się dookoła promieniami o długim i prostym bądź falującym kształcie; często obie formy promieni występują naprzemiennie w jednej g. p. W zdobnictwie introligatorskim popularna od XV w.; wówczas też wypracowano techniczną formułę łączenia wycisku tłoka z chrystogramem IHS (przeważnie w okrągłym pierścieniu stylizowanym na hostię), ze skupionymi dokoła promieniami, wielokrotnie wyciskanymi z tłoka. W introligatorstwie polskim, zwłaszcza krakowskim, formuła ta przetrwała przynajmniej do l. 20.-30. XVI w. (m.in. liczne oprawy Stanisława z Białej i introligatorów z jego kręgu). W 1 poł. XVI w. zaczęła być ona wypierana przez kompletne i nierzadko artystycznie wysmakowane przedstawienia g. p., wycinane w klocku drewnianym lub tłoku mosiężnym; w dziełach tych otacza ona chrystogram bądź wizerunki świętych postaci, nierzadko występując z renesansowymi elementami, jak wieniec laurowy (stosunkowo liczne przykłady z Krakowa, w mniejszym stopniu z innych miast polskich i litewskich). Wraz z nadejściem kontrreformacji upowszechniły się w introligatorstwie kręgu katolickiego przedstawienia chrystogramu w g. p., jako godła jezuitów (w funkcji znaku własnościowego) tudzież manifestacji pobożności właściciela księgi; sporą popularność zyskały wówczas także owalne medaliony z Matką Boską Apokaliptyczną w g. p. zamkniętej w owalnym medalionie bądź bez niego; szczególnie efektowne formy g. p. przybierała na barokowych oprawach złotniczych. Jako motyw towarzyszący motywom religijnym przetrwała kolejne wieki, głównie na oprawach ksiąg liturgicznych i dewocyjnych.


Zobacz też

Indeks alfabetyczny
Chrystogram
Jezus Chrystus
Promień
Słońce

Grafika

Przypisy


Autor: A.W.