Sztuczna skóra
Spis treści
Sztuczna skóra
(materiały skóropodobne) (niem. Kunstleder, Lederpapier, fr. simili-cuir)
Materiał o podłożu z papieru, tkaniny lub włókniny powleczony jednostronnie powłoką złożona z kazeiny, gliceryny, ekstraktu z drzewa kampeszowego lub też masą z tworzyw sztucznych, np. mas termoplastycznych, lateksowych, kauczukowych, poliuretanowych, winylowych i innych. Barwienie następuje już w masie, dodatkowo materiał po powleczeniu może być poddany nadrukowi. Wytłoczenie faktury upodabnia go do skóry.
Sztuczne skóry są wodoodporne, a wytrzymałość zależy od zastosowanego podłoża. Są wytwarzane pod wieloma nazwami własnymi producentów, w PRL produkowano materiał papierowy powlekany polichlorkiem winylu, znany pod nazwą introkal. Lepszy jakościowo materiał znany jest pod nazwą balacron. Powlekane materiały tkaninowe były produkowane pod nazwami: ekruda powlekana, libroid (na cieńszym podłożu) oraz grubsze - granitol, dermatoid i lederyna.
Współcześnie sztuczne skóry produkowane są na podłożu z mikrowłókien poliamidu lub poliesteru i mają powłokę poliuretanową. Lico doskonale imituje skórę naturalną. Materiały są produkowane w szerokiej gamie faktur imitujących różne gatunki skór, nazwy zależne są od faktury sztucznej skóry, nazywanej także ekoskórą.
Ze skórzanych odpadów produkowana jest skóra mielona (wtórna), zwana salpą. Powstaje ona z rozdrobnionych włókien skórzanych, sklejanych i prasowanych, powierzchnia jest barwiona i lakierowana.
Zobacz też
Indeks alfabetyczny
Płótna introligatorskie
Skóry introligatorskie
Papiery wytłaczane
Grafika
Obrazek 1
Przypisy
- G. Moessner, Buchbinder ABC, Bergisch Gladbach 1981, s. 66.
- M. Wolf-Lefranc, Ch. Vermuyse, La reliure, Paris 1957, s. 71.
Autor: E.P.
