Nici introligatorskie
Spis treści
Nici
(ang. cord, thread, fr. ficelle, niem. Heftspagat, wł. spago) Materiał przeznaczony do łączenia ze sobą składek, stosowany od średniowiecza trwale zastępując stosowane niekiedy wcześniej włókna pochodzenia zwierzęcego (do dzisiaj stosowane do szycia tory). Nici introligatorskie stosowane w dawnych technikach szycia zazwyczaj były lniane, bawełniane lub konopne, bielone lub niebielone. Nici składają się zazwyczaj z 3 - 7 skręconych w "S" lub "Z" włókien. Grubość nici dobiera się odpowiednio do rodzaju papieru, grubości składki, sposobu szycia i zamierzonego efektu końcowego. Do szycia ręcznego stosuje się nici grubszych (np. nr 10), dodatkowo wygładzonych woskiem celem wyrównania ich grubości na całej długości, zniwelowania wiązań (supełków). Współcześnie stosuje się także przezroczyste nici stylonowe, są one mocne, bez wiązań, dostatecznie rozciągliwe, o gładkiej apreturowanej powierzchni, na całej swej długości posiadają równą grubość. Do szycia maszynowego używa się nici cieńszych ( nr 30 lub 40) gdyż stosuje się nitkę podwójną.
Ciekawostki
Zdarzało się jednak również używanie nici specyficznych. Przykładem może być tu francuski introligator Luc-Antoine Boyet (zm. 1733), którego oprawy można rozpoznać dzięki użyciu do szycia bloku nici srebrnej mieszanej z jedwabiem.
Zobacz też
Sposób prowadzenia nici
Maszyny do szycia książek
Przypisy
- Encyklopedia wiedzy o książce [red. Birkenmajer A., Kocowski B., Trzynadlowski J.], Wrocław, Warszawa, Kraków, 1971.
- Macchi F., Macchi L., Dizionario illustrato della legatura, Milano, 2002.
- Współczesne polskie introligatorstwo i papiernictwo. Mały słownik encyklopedyczny, Ossolineum 1986.
Autor: MPG
