Branchage

(franc.: „gałęzie), (inne określenia: ramage, feuillage), wyciskana ze złoconych tłoków dekoracja składająca się z zazwyczaj długich i zagiętych gałązek oliwnych lub laurowych (rzadziej stylizowanych na inne gatunki roślin). Charakterystyczna dla francuskich opraw →a la fanfare od około 1570 do 2 ćw. XVII w., w których wkomponowywano ją w pola między geometrycznymi wstęgami pokrywającymi okładziny i grzbiet, oraz w owalne pola centralnych medalionów okładzin; jako samodzielny lub składnik dekoracji występowała też na →à branchages oprawach. Koncepcja długich, drobno ulistnionych gałązek wkomponowywanych w ramę zwierciadła lub w pola między większymi elementami dekoracji, przeniknęła pod koniec XVI w. do włoskich naśladownictw opraw a la fanfare, a w XVII w. do barokowego introligatorstwa innych krajów; jej refleksy dostrzegalne są m.in. w gdańskich oprawach anonimowego mistrza aktywnego około połowy XVII w.; w 2 poł. XVII w. wpłynęła też na wykształcenie się dekoracji z realistycznymi kwiatami na długich, wijących się łodygach, wkomponowywanych np. między motywy →kołysek.