Nici introligatorskie

(ang. threads, fr. ficelle, niem. Heftzwirn, Heftspagat, Faden, wł. spago)

Materiał przeznaczony do łączenia ze sobą składek.

Nici introligatorskie stosowane w dawnych technikach szycia zazwyczaj były lniane, bawełniane lub konopne, bielone lub niebielone. Nici składają się zazwyczaj z 3 - 7 skręconych w "S" lub "Z" włókien technicznych. Grubość nici dobiera się odpowiednio do rodzaju papieru, grubości składki, sposobu szycia i zamierzonego efektu końcowego. Do szycia ręcznego stosuje się nici grubszych (np. nr 10, 20, 30 lub 40), dodatkowo wygładzonych woskiem celem wyrównania ich grubości na całej długości, zniwelowania wiązań (supełków). Współcześnie stosuje się także przezroczyste nici stylonowe, są one mocne, bez wiązań, dostatecznie rozciągliwe, o gładkiej apreturowanej powierzchni, na całej swej długości posiadają równą grubość.

Do szycia maszynowego używa się nici celulozowych lub nylonowych, cieńszych (nr 60), gdyż stosuje się nitkę podwójną.

Zdarzało się jednak również używanie nici specyficznych. Przykładem może być tu francuski introligator Luc-Antoine Boyet (zm. 1733), którego oprawy można rozpoznać po użyciu do szycia nici srebrnej mieszanej z jedwabiem.

Zobacz też

Indeks alfabetyczny
Szycie książek
Maszyny do szycia książek

Przypisy

Encyklopedia wiedzy o książce [red. Birkenmajer A., Kocowski B., Trzynadlowski J.], Wrocław, Warszawa, Kraków, 1971, szp.1596-1597.
Macchi F., Macchi L., Dizionario illustrato della legatura, Milano, 2002, s. 441.
Współczesne polskie introligatorstwo i papiernictwo. Mały słownik encyklopedyczny, Ossolineum 1986, s. 104-105.

Autor: M.P.B.

Nici introligatorskie