Korona

Z Leksykon oprawoznawczy
Skocz do: nawigacja, szukaj

Korona

(niem. Krone)

Nakrycie głowy symbolizujące władzę monarszą; motyw o funkcji dekoracyjnej oraz identyfikacyjnej popularny w introligatorstwie od średniowiecza do 1 poł. XX w. (a w ograniczonym stopniu do dziś). Na oprawach gotyckich najczęściej na okrągłych bądź czworobocznych tłokach, jako k. fleuronowa ujęta z boku lub lekko od dołu (z widocznym obwodem obręczy) i w linearnym lub perełkowanym otoku. Wśród tej grupy przedstawień wyróżniają się tłoki z k. wieńczącą monogram „m[aria]”. Oprócz tego k. ukazywano w okazalszych kompozycjach na nacinanych oprawach, np. Maryi z Dzieciątkiem, monogramu jej imienia itp. W Polsce tłok z k. używany był w 2-3 ćw. XV w. m.in. przez Introligatora Smoka starszego w Gdańsku, Macieja Hadebera w Toruniu i anonimowego introligatora krakowskiego (zwanego Introligatorem z Tłokiem św. Jana). W epoce nowożytnej, aż po XIX-XX w., motyw k. był szeroko stosowany w superekslibrisach, innych wizerunkach heraldycznych (korona rangowa), wizerunkach imaginacyjnych oraz portretach władców. W pierwszych dwóch zastosowaniach spotykana do dziś.

Zobacz też

Indeks alfabetyczny
Korona rangowa

Grafika

Przypisy

  1. Günther 1921, tabl. II/39;
  2. Schwenke, Schunke 1979, tabl. 151;
  3. Karpp-Jacottet, von Rabenau 2000, s. 22;
  4. Tondel 2007, il. na s. 172, tabl. XXXV.

Autor: A.W.