Wachlarz

(fr. éventail) Charakterystyczny dla introligatorstwa barokowego motyw stylizowanego wachlarza; tworzą go niewielkie (dł. ok. 2-4 cm) segmenty (płatki) o stożkowym kształcie i koronkowym wypełnieniu w typie pointillé, wyciskane z tłoka i szeregowane obok siebie w bezpośrednim styku dłuższych boków; w zależności od liczby segmentów powstaje w. o kształcie ćwierćkolistym (najczęściej ukazywany w wewnętrznych narożach zwierciadła), półkolistym (przeważnie na styku z prostą – pionową lub poziomą – linią), lub kolistym – naśladującym rozetę (lokowaną zwykle w centrum zwierciadła lub powyżej i poniżej niego na osi pionowej); niekiedy też tworzono zredukowane formy w. złożonego z 2-3 segmentów, a nawet z segmentów pojedynczych wkomponowanych w obręb większej dekoracji.