À branchages oprawy
Z Leksykon oprawoznawczy
à branchages oprawy
(z franc.: „branche” – „gałąź, konar”), termin używany w tegumentologii zachodnioeuropejskiej na oprawy od schyłku XVI do XIX w., w których głównym bądź jednym składnikiem dekoracji okładzin i grzbietu są gałązki oliwne lub laurowe wyciskane z tłoków w technice złocenia. Do typowych przykładów o. à b. należą dzieła z gałązkami zdobiącymi narożniki okładzin, tworzące rodzaj wieńca w ich centrum, a także wypełniającymi grzbiet; dekorację à b. na okładzinach chętnie łączono z kompozycją a la fanfare na grzbiecie; niekiedy złocony wieniec à b. jest jedynym elementem dekoracyjnym okładzin (zwłaszcza na oprawach pergaminowych).
Autor: A.W.
