Pąk

Spis treści

1 Pąk
2 Zobacz też
3 Grafika
4 Przypisy

Pąk

(także: pączek) wyciskany z tłoka, niewielkich rozmiarów (ok. 15-25 mm wys.) motyw pąka liściowego bądź kwiatowego o symetrycznym kształcie: z centralnym, wydatnym zalążkiem (o zazwyczaj ukośnie szrafowanej powierzchni), osadzonym w dwóch, rozchylonych na boki, płatkach bądź w dwu-kilkupłatkowym kielichu, zaś u dołu zakończonym rodzajem koronki z najczęściej 3 drobnych płatków. Jego rozmaite warianty były rozpowszechnione w zdobnictwie renesansowych opraw radełkowych kręgu niemieckiego lat 20-30 XVI w. Szybko przeniknęły do repertuaru introligatorów w Polsce, gdzie były stosowane do ok. poł. XVI w. Zmultiplikowane i zagęszczone motywy p. ukazywano najczęściej w zwierciadłach: w dwóch-kilku pionowych rzędach. Poza tym wkomponowywano je w listwy (naprzemiennie z innymi, drobnymi motywami floralnymi i in.), lub na zakończaniach garbów zwięzów.

Zobacz też

Indeks alfabetyczny
Floralna dekoracja
Kwiat

Grafika

Motywy pąków o uproszczonej formie na oprawie renesansowej, Niemcy lub Polska, 2 ćw. XVI w.
Motywy pąka (osadzonego w rodzaju kielicha), na oprawie renesansowej, Niemcy, lata 30. XVI w.
Motywy pąka (osadzonego w rodzaju kielicha), na oprawie renesansowej, Polska, 2 ćw. XVI w
Motyw pąka (osadzonego w rodzaju kielicha z trzema płatkami), na oprawie renesansowej, Polska, ok. poł. XVI w.
Formy pośrednie między gotyckim kwiatonem a renesansowym pąkiem na oprawie polskiej, 2 ćw. XVI w.
Motywy pąków o dekoracyjnej formie płatków, Niemcy lub Polska, 2 ćw. XVI w.
Motywy pąków o nietypowej formie koronki u dołu, Niemcy lub Polska, 2 ćw. XVI w.