Linia potokowa: Różnice pomiędzy wersjami

Wersja z 12:01, 22 mar 2020

Linia potokowa

(oprawianie potokowe, agregat do oprawy książek)

Zautomatyzowany, taśmowy system seryjnej, wielkonakładowej produkcji w introligatorniach przemysłowych.

Pierwsze ich zastosowanie miało miejsce po II wojnie światowej, w 1947 roku uruchomiono linię potokową w moskiewskiej Wzorcowe Drukarni im. A. Żdanowa oraz leningradzkim Pałacu Druku. W poligrafii polskiej, pod wpływem radzieckich wzorów nowo budowane drukarnie zaczęto wyposażać w linie potokowe.

Zasadą budowy linii potokowej jest ustawienie maszyn w porządku odpowiadającym ciągowi procesu technologicznego, połączenie ich taśmociągiem lub podajnikiem oraz synchronizacja wydajności poszczególnych maszyn, które zapewniają ciągłość produkcji.

Skład maszyn

Linie potokowe na skutek rozwoju technicznego były modyfikowane i dopasowywane dopasowywane do potrzeb konkretnej drukarni.

Początkowo linie potokowe obejmowały fragmenty procesu oprawy. Najpopularniejsze były linie do obróbki grzbietu i zawieszania okładek oraz linie do oprawiania bezszyciowego broszurowego.

Linia do opraw twardych składała się z:

• maszyny do zaklejania grzbietów
• maszyny do wyokrąglania (profilowania) grzbietów
• maszyny do naklejania kapitałki
• maszyny do naklejania materiałów wzmacniających grzbiet (gazy, papieru)
• maszyny do zawieszania okładek
• urządzenia do wypalania rowka
• prasy do prasowania książek.

Linia do oprawy miękkiej bezszyciowej (klejowej) składała się z:

• utrząsarka do wstępnego wyrównania składek
• frezarka
• maszyna zaklejająca grzbiet
• maszyna zawieszająca okładkę
• suszarka
• trójnóż.

Do linii do oprawy klejowej mogła być dołączona maszyna do kompletowania składek, choć częściej maszynę tę łączono w linię z maszyną zszywającą broszury drutem.

Zobacz też

Indeks alfabetyczny
Maszyny introligatorskie

Grafika

• 

  Obrazek 1

Przypisy

1. Współczesne polskie introligatorstwo i papiernictwo. Mały słownik encyklopedyczny, pod red. J. Celma-Panek, Wrocław 1986, s. 72-80.
2. I. Pietruczuk, H. Godlewski, W. Jędrych, Technika i technologia introligatorstwa przemysłowego, Warszawa 1985, s. 352-429.
3. M.W. Bałandin, Introligatorstwo przemysłowe, Warszawa 1956, s.272-275.

Autor: E.P.