Papier szagrynowy: Różnice pomiędzy wersjami

Z Leksykon oprawoznawczy
Skocz do: nawigacja, szukaj
(Przypisy)
Linia 7: Linia 7:
 
Papier szagrynowy był dość delikatny, trudny w obróbce, nieodporny na wilgoć i prasowanie, o nietrwałej powierzchni, podatnej na ścieranie.
 
Papier szagrynowy był dość delikatny, trudny w obróbce, nieodporny na wilgoć i prasowanie, o nietrwałej powierzchni, podatnej na ścieranie.
  
W przedwojennym katalogu J.K. Siudeckiego reklamowany jako szczególnie tani. W powojennej Polsce był to jeden z niewielu typów papieru dekoracyjnego produkowanego na potrzeby introligatorstwa, w bardzo skromnej gamie kolorystycznej: granatowy, brązowy, szary, czarny. Dostępny w handlu detalicznym, był używany do okładania książek i zeszytów.
+
W przedwojennym katalogu J.K. Siudeckiego reklamowany jako szczególnie tani. W powojennej Polsce był to jeden z niewielu typów papieru dekoracyjnego produkowanego na potrzeby introligatorstwa, w ubogiej gamie kolorystycznej: granatowy, brązowy, szary, czarny. Dostępny w handlu detalicznym, był używany do okładania książek i zeszytów.
  
 
==Zobacz też==
 
==Zobacz też==

Wersja z 20:05, 20 lut 2022

Papier szagrynowy

(papier imitujący skórę, szagryn, presa) (ang. shagreen; fr. papier chagriné; niem. Chagrinpapier)

Papier barwny, z wytłaczaną dekoracją imitującą groszkowe ziarno skóry. Wykorzystywany do oblekania okładek, głównie jako uzupełnienie opraw półpłóciennych, także do oklejania teczek, brulionów, pudełek, futerałów.

Papier szagrynowy pojawił się w drugiej połowie XIX w., wypierając modny wcześniej papier safianowy. Pierwotnie miał wzór drobnego groszku, później grubo ziarnisty. Początkowo produkowano go jedynie w kolorze czarnym, później wprowadzono także inne kolory. Papier szagrynowy był dość delikatny, trudny w obróbce, nieodporny na wilgoć i prasowanie, o nietrwałej powierzchni, podatnej na ścieranie.

W przedwojennym katalogu J.K. Siudeckiego reklamowany jako szczególnie tani. W powojennej Polsce był to jeden z niewielu typów papieru dekoracyjnego produkowanego na potrzeby introligatorstwa, w ubogiej gamie kolorystycznej: granatowy, brązowy, szary, czarny. Dostępny w handlu detalicznym, był używany do okładania książek i zeszytów.

Zobacz też

Indeks alfabetyczny
Papiery dekoracyjne
Mora
Sztuczna skóra
Gofrowanie

Grafika

Przypisy

  1. Kołakowski T., Zarys towaroznawstwa papieru i materiałów piśmiennych, Warszawa 1950, s. 96.
  2. Siudecki J.K., Katalog nr 3, Warszawa b.r., s. 47.

Autor: E.P.