Papier szagrynowy: Różnice pomiędzy wersjami
(→Zobacz też) |
(→Przypisy) |
||
| Linia 24: | Linia 24: | ||
==Przypisy== | ==Przypisy== | ||
| − | # T. | + | # Kołakowski T., Zarys towaroznawstwa papieru i materiałów piśmiennych, Warszawa 1950, s. 96. |
| − | # J.K. | + | # Siudecki J.K., Katalog nr 3, Warszawa b.r., s. 47. |
---- | ---- | ||
Autor: '''E.P.''' | Autor: '''E.P.''' | ||
Wersja z 18:22, 17 wrz 2021
Spis treści
Papier szagrynowy
(papier imitujący skórę, szagryn, presa) (ang. shagreen; fr. papier chagriné; niem. Chagrinpapier)
Papier barwny, z wytłaczaną dekoracją imitującą groszkowe ziarno skóry. Wykorzystywany do oblekania okładek, głównie jako uzupełnienie opraw półpłóciennych, także do oklejania teczek, brulionów, pudełek, futerałów.
Papier szagrynowy pojawił się w drugiej połowie XIX w., wypierając modny wcześniej papier safianowy. Pierwotnie miał wzór drobnego groszku, później grubo ziarnisty. Początkowo produkowano go jedynie w kolorze czarnym, później wprowadzono także inne kolory. Papier szagrynowy był dość delikatny, trudny w obróbce, nieodporny na wilgoć i prasowanie, o nietrwałej powierzchni, podatnej na ścieranie.
W przedwojennym katalogu J.K. Siudeckiego reklamowany jako szczególnie tani. W powojennej Polsce był to jeden z niewielu typów papieru dekoracyjnego produkowanego na potrzeby introligatorstwa, w bardzo skromnej gamie kolorystycznej: granatowy, brązowy, szary, czarny. Dostępny w handlu detalicznym, był używany do okładania książek i zeszytów.
Zobacz też
Indeks alfabetyczny
Papiery dekoracyjne
Mora
Sztuczna skóra
Gofrowanie
Grafika
Papier szagrynowy, pocz. XX w.
Przypisy
- Kołakowski T., Zarys towaroznawstwa papieru i materiałów piśmiennych, Warszawa 1950, s. 96.
- Siudecki J.K., Katalog nr 3, Warszawa b.r., s. 47.
Autor: E.P.
