Jaskółczy ogon: Różnice pomiędzy wersjami
Z Leksykon oprawoznawczy
(→Jaskółczy ogon) |
|||
| Linia 4: | Linia 4: | ||
Rodzaj oprawy bezszyciowej wykonywanej ręcznie, trwalszy od zwykłej oprawy klejowej. Wykorzystywany dla łączenia w blok pojedynczych kart. | Rodzaj oprawy bezszyciowej wykonywanej ręcznie, trwalszy od zwykłej oprawy klejowej. Wykorzystywany dla łączenia w blok pojedynczych kart. | ||
| − | Na ściśniętym grzbiecie wykonywany jest szereg nacięć (w tradycyjnej technice podwójnych, ukośnie rozwidlających się, w uproszczonej pojedynczych, prostych) | + | Na ściśniętym grzbiecie wykonywany jest szereg nacięć w grzbiecie(w tradycyjnej technice podwójnych, ukośnie rozwidlających się, w uproszczonej pojedynczych, prostych), wprowadzenie w tak powstałe zagłębienia sznurka i zaklejenie silnym klejem (kostnym, dyspersyjnym) sznurka oraz całego grzbietu. |
Technika wywodzi się z introligatorstwa rosyjskiego. | Technika wywodzi się z introligatorstwa rosyjskiego. | ||
Wersja z 11:45, 30 sie 2021
Spis treści
Jaskółczy ogon
(niem. armiertes Klebebindung)
Rodzaj oprawy bezszyciowej wykonywanej ręcznie, trwalszy od zwykłej oprawy klejowej. Wykorzystywany dla łączenia w blok pojedynczych kart.
Na ściśniętym grzbiecie wykonywany jest szereg nacięć w grzbiecie(w tradycyjnej technice podwójnych, ukośnie rozwidlających się, w uproszczonej pojedynczych, prostych), wprowadzenie w tak powstałe zagłębienia sznurka i zaklejenie silnym klejem (kostnym, dyspersyjnym) sznurka oraz całego grzbietu.
Technika wywodzi się z introligatorstwa rosyjskiego.
Zobacz też
Indeks alfabetyczny
Bezszyciowa oprawa
Nacinanie grzbietu
Grafika
Obrazek 1
Przypisy
- G. Moessner, Buchbinder ABC, Bergisch Gladbach 1981, s. 11.
Autor: E.P.
