Małżowinowo-chrząstkowy ornament: Różnice pomiędzy wersjami

Z Leksykon oprawoznawczy
Skocz do: nawigacja, szukaj
(Grafika)
 
Linia 17: Linia 17:
 
Plik:Małż22.jpg | Złotnicze zapięcie księgi o formie małżowinowej (małżowinowo-chrząstkowej), Gdańsk, przed 1623, PAN BG, fot. A. Wagner  
 
Plik:Małż22.jpg | Złotnicze zapięcie księgi o formie małżowinowej (małżowinowo-chrząstkowej), Gdańsk, przed 1623, PAN BG, fot. A. Wagner  
 
Plik:Małż.jpg | Złotnicze okucia o formach małżowinowych (małżowinowo-chrząstkowych) na oprawie księgi liturgicznej, Polska, przed 1648 r., BWSD Włocławek, fot. P. Kurek   
 
Plik:Małż.jpg | Złotnicze okucia o formach małżowinowych (małżowinowo-chrząstkowych) na oprawie księgi liturgicznej, Polska, przed 1648 r., BWSD Włocławek, fot. P. Kurek   
 +
Plik:Liturg. opr. ewangeliarza ze Skewry z 11 w., opr. może Lwów, XVII w., BN, POLONA.jpg | Złotnicze okucia o formach małżowinowych (małżowinowo-chrząstkowych) na oprawie księgi liturgicznej, prawdopodobnie Lwów, XVII w., NB, Warszawa, fot. wg: www.polona.pl
  
 
</gallery>
 
</gallery>

Aktualna wersja na dzień 13:16, 18 lip 2021

Małżowinowo-chrząstkowy ornament

(określany też jako: chrząstkowo-małżowinowy ornament) (fr. cartilage ornement baroque])

Ornament łączący elementy stylizowanej małżowiny usznej oraz chrząstki z rzędem guzów. Występuje też w wariantach ograniczonych do samych form małżowinowych (małżowinowy ornament) lub chrząstkowych (chrząstkowy ornament). Wywodzi się z Niderlandów (kon. XVI w.), upowszechnieniu w zdobnictwie innych krajów europejskich uległ w 2 ćw. XVII w., zaś stosowany był do schyłku XVII w. Na oprawach pojawia się najczęściej jako dekoracja elementów złotniczych (okucia, zapięcia), przyjmując formę kartusza (inskrypcyjnego, herbowego) bądź samoistnych, plastycznych kompozycji (zapięcia). Niektóre przykłady m.-ch. o. na polskich złotniczych oprawach lub jako złotnicze zapięcia luksusowych opraw odznaczają się wybitnym poziomem artystycznym.

Zobacz też

Indeks alfabetyczny
Kartusz
Luksusowe oprawy
Złotnicze oprawy

Grafika

Przypisy

  1. Laucevičius 1976, il. na okł., 16;
  2. Kozakiewicz 1996, s. 71;
  3. Dzienis 1998, nr kat./tabl. 32;
  4. Adler 2010, il. 8/10-11, 8/29;
  5. Voit 2020, nr kat./il. 50[c].

Autor: A.W.