Fryz arkadkowy: Różnice pomiędzy wersjami
(→Zobacz też) |
(→Grafika) |
||
Linia 21: | Linia 21: | ||
Plik:Arkadkowy fryz 8.jpg | Fryz arkadkowy na oprawie gotyckiej, XV w. - pocz. XVI w. | Plik:Arkadkowy fryz 8.jpg | Fryz arkadkowy na oprawie gotyckiej, XV w. - pocz. XVI w. | ||
Plik:Arkadkowy fryz 9.jpg | Fryz arkadkowy na oprawie gotyckiej, XV w. - pocz. XVI w. | Plik:Arkadkowy fryz 9.jpg | Fryz arkadkowy na oprawie gotyckiej, XV w. - pocz. XVI w. | ||
− | Plik:Fryz arkadkowy - nietypowy BUMK 3.jpg | + | Plik:Fryz arkadkowy - nietypowy BUMK 3.jpg | Nietypowa, późna forma fryzu arkadkowego na oprawie renesansowej, XVI w. |
− | Plik:Fryz arkadkowy - nietypowy BUMK 5.jpg | + | Plik:Fryz arkadkowy - nietypowy BUMK 5.jpg | Nietypowa, późna forma fryzu arkadkowego na oprawie renesansowej, XVI w. |
− | Plik:Fryz arkadkowy - nietypowy BUMK 4.jpg | + | Plik:Fryz arkadkowy - nietypowy BUMK 4.jpg | Nietypowa, późna forma fryzu arkadkowego na oprawie renesansowej, XVI w. |
</gallery> | </gallery> |
Wersja z 20:24, 28 gru 2020
==Fryz arkadkowy== (fr. frise d'arcades) (arkatura) (fr. arcature)
Ornament wywodzący się z romańskiej i gotyckiej dekoracji architektonicznej, w formie rzędu stykających się ostrołukowych arkadek, często o dekoracji maswerkowej, wzbogacanej liliami bądź kwiatonami u nasady łuków. Spopularyzowany w introligatorstwie późnogotyckim, głównie w kręgu niemieckim 4 ćw. XV i pocz. XVI w. W klasycznej wersji wyciskany z jednego lub dwóch-trzech tłoków (rzadziej z radełka) i ukazywany w jednym pasie u góry, nad zwierciadłem przedniej okładziny (zwłaszcza na oprawach tzw. kobergerowskich). Szybko wprowadzony do ram otaczających zwierciadło; w takiej wersji uległ licznym modyfikacjom, które doprowadziły do wykształcenia się w renesansowym introligatorstwie palmetowo-arkadkowego oraz łuskowego ornamentu.
Zobacz też
Indeks alfabetyczny
Kobergerowskie oprawy
Łuskowy ornament
Palmetowo-arkadkowy ornament
Grafika
Przypisy
- Kyriss 1956, taf. 234;
- Kyriss 1958, tabl. 312;
- Schwenke, Schunke 1979, tabl. 79-80;
- Karpp-Jacottet, von Rabenau 2000, s. 7.
Autor: A.W.