Papier szagrynowy: Różnice pomiędzy wersjami

Wersja z 22:36, 23 maj 2020

Papier szagrynowy

(papier imitujący skórę, szagryn) (fr. papier chagriné, niem. Chagrinpapier)

Papier barwny, z wytłaczaną dekoracją imitującą groszkowe ziarno skóry. Wykorzystywany do oblekania okładek, głównie jako uzupełnienie opraw półskórkowych i półpłóciennych, także do oklejania teczek, brulionów, pudełek, futerałów.

Papier szagrynowy pojawił się w drugiej połowie XIX w., wypierając modny wcześniej papier safianowy. Pierwotnie miał wzór drobnego groszku, później grubo ziarnisty. Początkowo produkowano go jedynie w kolorze czarnym, później wprowadzono także inne kolory.

W powojennej Polsce był to jeden z nielicznych wzorów papieru dekoracyjnego produkowany na potrzeby introligatorstwa, w bardzo skromnej gamie kolorystycznej: granatowy, brązowy, szary. Dostępny w handlu detalicznym, był używany do okładania książek i zeszytów. Papier szagrynowy był dość delikatny, trudny w obróbce, nieodporny na wilgoć i prasowanie, o nietrwałej powierzchni, podatnej na ścieranie.

Zobacz też

Indeks alfabetyczny
Papiery dekoracyjne
Papiery wytłaczane
Papier safianowy

Grafika

• 

  Papier szagrynowy, pocz. XX w.

Przypisy

1. T. Kołakowski, Zarys towaroznawstwa papieru i materiałów piśmiennych, Warszawa 1950, s. 96.
2. J.K. Siudecki, Katalog nr 3, Warszawa b.r., s. 47.

Autor: E.P.