Papier szagrynowy: Różnice pomiędzy wersjami
(→Papier szagrynowy) |
(→Przypisy) |
||
| Linia 23: | Linia 23: | ||
==Przypisy== | ==Przypisy== | ||
| − | #J.K. Siudecki, Katalog nr 3, Warszawa b.r., s. 47. | + | # T. Kołakowski, Zarys towaroznawstwa papieru i materiałów piśmiennych, Warszawa 1950, s. |
| + | # J.K. Siudecki, Katalog nr 3, Warszawa b.r., s. 47. | ||
---- | ---- | ||
Autor: '''E.P.''' | Autor: '''E.P.''' | ||
Wersja z 16:14, 23 maj 2020
Spis treści
Papier szagrynowy
(papier imitujący skórę) (niem. Chagrinpapier)
Papier barwny, z połyskiem, posiadający wytłaczaną dekorację przypominającą groszkowe ziarno skóry. Wykorzystywany do oblekania okładek, głównie jako uzupełnienie opraw półskórkowych i półpłóciennych, także do oklejania teczek, brulionów, pudełek, futerałów.
Papier szagrynowy pojawił się w drugiej połowie XIX w., wypierając modny wcześniej papier safianowy. Pierwotnie miał wzór drobnego groszku, później grubo ziarnisty. Początkowo produkowano go jedynie w kolorze czarnym, później wprowadzono także inne kolory.
W powojennej Polsce był to jeden z nielicznych wzorów papieru dekoracyjnego produkowany na potrzeby introligatorstwa, w bardzo skromnej gamie kolorystycznej: granatowy, brązowy, szary. Dostępny w handlu detalicznym, był używany do okładania książek i zeszytów. Papier szagrynowy był dość delikatny, trudny w obróbce, nieodporny na wilgoć i prasowanie, o nietrwałej powierzchni, podatnej na ścieranie.
Zobacz też
Indeks alfabetyczny
Papiery dekoracyjne
Papiery wytłaczane
Papier safianowy
Grafika
Papier szagrynowy, pocz. XX w.
Przypisy
- T. Kołakowski, Zarys towaroznawstwa papieru i materiałów piśmiennych, Warszawa 1950, s.
- J.K. Siudecki, Katalog nr 3, Warszawa b.r., s. 47.
Autor: E.P.
